Τώρα που ήρθε η στιγμή
για πάντα να μ’ αφήσεις
τράβα μπροστά και πίσω σου
ούτε ματιά μη ρίξεις
Γιατί θα δεις στα μάτια μου
δάκρυα να κυλάνε
τα χέρια μου ν’ απλώνονται
πίσω να σε ζητάνε
Το μίσος σου το άντεξα
μα ο χωρισμός με λειώνει
Να ‘ταν να σε ξανάφερνε
το πρώτο χελιδόνι
Σου άνοιξα μιαν αγκαλιά
να μπεις να σε ζεστάνω
μα ζέστανα τη συμφορά
στο στήθος μου επάνω
Φύγε λοιπόν, δε σε κρατώ
είναι δικαίωμά σου
για μένα έκλεισε η ζωή
στα χέρια τα δικά σου
|
Tóra pu írthe i stigmí
gia pánta na m’ afísis
tráva brostá ke píso su
ute matiá mi ríksis
Giatí tha dis sta mátia mu
dákria na kiláne
ta chéria mu n’ aplónonte
píso na se zitáne
To mísos su to ánteksa
ma o chorismós me lióni
Na ‘tan na se ksanáferne
to próto chelidóni
Su ániksa mian agkaliá
na bis na se zestáno
ma zéstana ti simforá
sto stíthos mu epáno
Fíge lipón, de se krató
ine dikeomá su
gia ména éklise i zoí
sta chéria ta diká su
|