|
Τώρα που πεθαίνουν τα λουλούδια
τώρα που σωπαίνουν τα πουλιά
μου μείναν στα χείλη τα τραγούδια
ξεχασμένη αγάπη μου παλιά.
Χώρισαν οι δρόμοι μας μιαν ώρα
φορτωμένοι σύγνεφα βαριά
μες στους παγωμένους δρόμους τώρα
βάσανο η ζωή μας και καπνιά.
Τώρα περιμένουμε το θάμα
πίσω από το τζάμι το θολό
η κάμαρή μας μοιάζει μ’ ένα κλάμα
φυτεμένο μέσα μας πνιχτό.
Οι δρόμοι μας χωρίσανε για πάντα
μη με περιμένεις στη γωνιά
η άνοιξη μονάχα για τους άλλους
βάσανο η ζωή μας και καπνιά.
|
Tóra pu pethenun ta luludia
tóra pu sopenun ta puliá
mu minan sta chili ta tragudia
ksechasméni agápi mu paliá.
Chórisan i drómi mas mian óra
fortoméni sígnefa variá
mes stus pagoménus drómus tóra
vásano i zoí mas ke kapniá.
Tóra periménume to tháma
píso apó to tzámi to tholó
i kámarí mas miázi m’ éna kláma
fiteméno mésa mas pnichtó.
I drómi mas chorísane gia pánta
mi me periménis sti goniá
i ániksi monácha gia tus állus
vásano i zoí mas ke kapniá.
|
