|
Γιατί με άφησες μονάχο μου γιατί
και ψάχνω μια αιτία σοβαρή
και τίποτα δε βρίσκω που να φταίει
Εσύ που μου’λεγες θα είμαστε μαζί
θα σου κρατώ το χέρι μια ζωή
και τώρα πού να βρίσκεσαι ποιος ξέρει
Τώρα στ’ άδειο σπίτι γυρνώ
είναι το μυαλό μου θολό
απέραντο κενό κι εγώ πονάω
Ήσουνα τα πάντα εσύ
νιώθω ότι η ζωή με μισεί
μου λείπεις και ακόμα σ’ αγαπάω
Μπορεί να έρθεις να με βρεις στα ξαφνικά
να είμαι η ζωή σου τελικά
και τα παλιά εγώ τα προσπερνάω
Ξανά να ζήσουμε τον έρωτα ξανά
να φύγουνε τα γκρίζα πρωινά
τον χρόνο αγκαλιά σου να μετράω
Τώρα στ’ άδειο σπίτι γυρνώ
είναι το μυαλό μου θολό
απέραντο κενό κι εγώ πονάω
Ήσουνα τα πάντα εσύ
νιώθω ότι η ζωή με μισεί
μου λείπεις και ακόμα σ’ αγαπάω
|
Giatí me áfises monácho mu giatí
ke psáchno mia etía sovarí
ke típota de vrísko pu na ftei
Esí pu mu’leges tha imaste mazí
tha su krató to chéri mia zoí
ke tóra pu na vrískese pios kséri
Tóra st’ ádio spíti girnó
ine to mialó mu tholó
apéranto kenó ki egó ponáo
Ήsuna ta pánta esí
niótho óti i zoí me misi
mu lipis ke akóma s’ agapáo
Bori na érthis na me vris sta ksafniká
na ime i zoí su teliká
ke ta paliá egó ta prospernáo
Ksaná na zísume ton érota ksaná
na fígune ta gkríza priná
ton chróno agkaliá su na metráo
Tóra st’ ádio spíti girnó
ine to mialó mu tholó
apéranto kenó ki egó ponáo
Ήsuna ta pánta esí
niótho óti i zoí me misi
mu lipis ke akóma s’ agapáo
|
