|
Tο μεθυσμένο μου κορμί
Αναζητούσε αφορμή
Κι όσα δεν έδωσες απόψε να συγκρίνει
Ό,τι κι αν πεις δε μ’ αφορά
Αφού δεν πήρες σοβαρά
Ότι δεν ήθελα κανένας να με κρίνει
Τώρα ζω για μένα
Θα βγάλω όλη τη σκουριά
Χωρίς ν’ ακούω πια κανένα
Τώρα ζω για μένα
Δεν ψάχνω κάπου σιγουριά
Θέλω να είμαι στα χαμένα
Όπου με άγγιξες θηλιά
Που τώρα πνίγει τα φιλιά
Κι όλο τον έρωτα που πρόλαβα να νιώσω
Έχω δικαίωμα κι εγώ
Από το ψέμα μου να βγω
Κι ίσως μια νύχτα ξαφνικά να μετανιώσω
|
To methisméno mu kormí
Anazituse aformí
Ki ósa den édoses apópse na sigkríni
Ό,ti ki an pis de m’ aforá
Afu den píres sovará
Όti den íthela kanénas na me kríni
Tóra zo gia ména
Tha vgálo óli ti skuriá
Chorís n’ akuo pia kanéna
Tóra zo gia ména
Den psáchno kápu siguriá
Thélo na ime sta chaména
Όpu me ángikses thiliá
Pu tóra pnígi ta filiá
Ki ólo ton érota pu prólava na nióso
Έcho dikeoma ki egó
Apó to pséma mu na vgo
Ki ísos mia níchta ksafniká na metanióso
|
