|
Δεν μπορώ να σου το πω
όσο κι αν το θέλω τόσο
πόσο φως μου σ’ αγαπώ
και να σου το φανερώσω.
Δεν τολμώ να σου το πω
κι ας μη σου φανεί αστείο
πόσο, πόσο σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ σαν κάτι θείο.
Ίσως μια μέρα να στο πω
το μυστικό μου το μεγάλο,
να μάθεις ότι σ’ αγαπώ
όσο στον κόσμο τίποτα άλλο.
Ίσως μια μέρα που θα βρίσκεσαι κοντά μου
παρασυρθώ και δίχως διόλου να ντραπώ
κι από αγάπη θα ανοίξω την καρδιά μου
για να σου πω χίλιες φορές πως σ’ αγαπώ.
|
Den boró na su to po
óso ki an to thélo tóso
póso fos mu s’ agapó
ke na su to faneróso.
Den tolmó na su to po
ki as mi su fani astio
póso, póso s’ agapó
s’ agapó san káti thio.
Ίsos mia méra na sto po
to mistikó mu to megálo,
na máthis óti s’ agapó
óso ston kósmo típota állo.
Ίsos mia méra pu tha vrískese kontá mu
parasirthó ke díchos diólu na ntrapó
ki apó agápi tha anikso tin kardiá mu
gia na su po chílies forés pos s’ agapó.
|
