Υπάρχουν βράδια που ‘μαι μόνος
σ’ ένα δωμάτιο κλειστός,
βράδια που με τυλίγει ο φόβος,
είναι ο φόβος ο γνωστός.
Υπάρχουν βράδια που δεν κοιμάμαι
και μου τρελαίνουν το μυαλό,
αυτά που ζήσαμε θυμάμαι
και νιώθω ένοχος για αυτό.
Όλα τα βράδια μακριά σου
κρύβουν ατέλειωτες στιγμές
συνήθισα να ζω κοντά σου,
συνήθισα να ζω στο χθες.
Υπάρχουν βράδια που γυρίζω
σε αγκαλιές περαστικές
το εαυτό μου βασανίζω
γιατί σε ψάχνω σε αυτές.
Όλα τα βράδια μακριά σου
κρύβουν ατέλειωτες στιγμές
συνήθισα να ζω κοντά σου,
συνήθισα να ζω στο χθες.
Υπάρχουν βράδια που `μαι μόνος
σ’ ένα δωμάτιο κλειστός,
βράδια που με τυλίγει ο φόβος,
είναι ο φόβος ο γνωστός.
|
Ipárchun vrádia pu ‘me mónos
s’ éna domátio klistós,
vrádia pu me tilígi o fóvos,
ine o fóvos o gnostós.
Ipárchun vrádia pu den kimáme
ke mu trelenun to mialó,
aftá pu zísame thimáme
ke niótho énochos gia aftó.
Όla ta vrádia makriá su
krívun atéliotes stigmés
siníthisa na zo kontá su,
siníthisa na zo sto chthes.
Ipárchun vrádia pu girízo
se agkaliés perastikés
to eaftó mu vasanízo
giatí se psáchno se aftés.
Όla ta vrádia makriá su
krívun atéliotes stigmés
siníthisa na zo kontá su,
siníthisa na zo sto chthes.
Ipárchun vrádia pu `me mónos
s’ éna domátio klistós,
vrádia pu me tilígi o fóvos,
ine o fóvos o gnostós.
|