Με διώχνεις κάθε μέρα λίγο λίγο
και έτσι πιο πολύ με τυραννάς.
Αν θέλεις, πες μου “φύγε” και θα φύγω,
αγάπη θέλω να ’μαι, όχι βραχνάς.
Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι κι άλλοι τρόποι,
δεν τέλειωσαν με σένα οι ανθρώποι.
Χτυπούν τόσες καρδιές στην οικουμένη,
θα υπάρχει κάποια που με περιμένει.
Και έτσι κάθε μέρα λίγο λίγο
κουράστηκε να σ’ αγαπάει η καρδιά.
Το δύσκολο δεν είναι πια να φύγω,
το δύσκολο θα ήτανε να μείνω πια.
Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι κι άλλοι τρόποι,
δεν τέλειωσαν με σένα οι ανθρώποι.
Χτυπούν τόσες καρδιές στην οικουμένη,
θα υπάρχει κάποια που με περιμένει.
|
Me dióchnis káthe méra lígo lígo
ke étsi pio polí me tirannás.
An thélis, pes mu “fíge” ke tha fígo,
agápi thélo na ’me, óchi vrachnás.
Ipárchun ki álli drómi ki álli trópi,
den téliosan me séna i anthrópi.
Chtipun tóses kardiés stin ikuméni,
tha ipárchi kápia pu me periméni.
Ke étsi káthe méra lígo lígo
kurástike na s’ agapái i kardiá.
To dískolo den ine pia na fígo,
to dískolo tha ítane na mino pia.
Ipárchun ki álli drómi ki álli trópi,
den téliosan me séna i anthrópi.
Chtipun tóses kardiés stin ikuméni,
tha ipárchi kápia pu me periméni.
|