Κάπνιζα απόψε όλη τη νύχτα
σκοπιά γνωστή μου, δίπλα στο φωταγωγό,
με τον καπνό μακάρι να ‘φευγα κι εγώ,
πρώτη φορά είπα την πιο βαθιά μου αλήθεια.
Μέτρησα όλα τα ξενύχτια,
που τη σιωπή, μες στη σιωπή περιπολώ
κι ενώ κοιμόσουν σ’ ένα όνειρο απλό,
ήσυχα ξήλωσα όσα μας δέναν δίχτυα.
Αύριο πρωί δε θα με βρεις
κι εδώ δε θα ξαναγυρίσω.
Μου περισσεύουν κάτι υπόλοιπα ζωής
και θα τα ζήσω.
Έζησα χρόνια στο πλευρό σου
χωρίς να ψάχνω, να ρωτάω, να ζητώ
κι έτσι βολεύτηκες σ’ ένα άτιμο κρυφτό,
που τα κατάφερε και μ’ έκανε εχθρό σου.
|
Kápniza apópse óli ti níchta
skopiá gností mu, dípla sto fotagogó,
me ton kapnó makári na ‘fevga ki egó,
próti forá ipa tin pio vathiá mu alíthia.
Métrisa óla ta kseníchtia,
pu ti siopí, mes sti siopí peripoló
ki enó kimósun s’ éna óniro apló,
ísicha ksílosa ósa mas dénan díchtia.
Avrio pri de tha me vris
ki edó de tha ksanagiríso.
Mu perissevun káti ipólipa zoís
ke tha ta zíso.
Έzisa chrónia sto plevró su
chorís na psáchno, na rotáo, na zitó
ki étsi voleftikes s’ éna átimo kriftó,
pu ta katáfere ke m’ ékane echthró su.
|