|
Λες ότι με ψάχνεις και ανησυχείς,
λες πως μακριά μου δε ζεις,
λες πως σ’ εκδικούμαι, παντού έτσι λες.
Κατά βάθος, ξεχνάς πόσο φταις.
Κι υποτίθεται λες
πως για χάρη μου κλαις.
Υποτίθεται πως
με λατρεύεις.
Κι υποτίθεται λες
πως με θέλεις και κλαις.
Μα γιατί, μα γιατί με παιδεύεις;
Λόγια, μόνο λόγια, ξέρεις να μου λες,
δικαιολογίες πολλές.
Για τα σφάλματά σου κουβέντα δε λες
και ξανά μου ζητάς επαφές.
|
Les óti me psáchnis ke anisichis,
les pos makriá mu de zis,
les pos s’ ekdikume, pantu étsi les.
Katá váthos, ksechnás póso ftes.
Ki ipotíthete les
pos gia chári mu kles.
Ipotíthete pos
me latrevis.
Ki ipotíthete les
pos me thélis ke kles.
Ma giatí, ma giatí me pedevis;
Lógia, móno lógia, kséris na mu les,
dikeologies pollés.
Gia ta sfálmatá su kuvénta de les
ke ksaná mu zitás epafés.
|
