Εγώ από μικρό παιδί έτρεμα μη μ’ αφήσουν μόνο,
μία ανασφάλεια φρικτή που μεγαλώνει με το χρόνο.
Φύγε απ’ τον κόσμο μου κι εσύ κι από του χάους μου το δρόμο
τα έσπασα τα όριά μου μες στον πόνο,
τα έσπασα κι ακόμα τα πληρώνω
Υποχωρώ, δεν περιμένω το φινάλε,
υποχωρώ μ’ ένα φιλί τελεία βάλε,
μέχρι εδώ δικέ μου έρωτα μεγάλε.
Εγώ από μικρό παιδί πάω στο μαχαίρι τη γροθιά μου
γι’ αυτό σ’ αγάπησα πολύ, σ’ ήθελα δίπλα μου σκιά μου.
Έτσι ήταν η διαταγή να μπουν τα βέλη στην καρδιά μου
τα έσπασα μέσα στον πόνο τα όριά μου,
τα έσπασα και πληρώνει η μοναξιά μου.
Υποχωρώ, δεν περιμένω το φινάλε,
υποχωρώ μ’ ένα φιλί τελεία βάλε,
μέχρι εδώ δικέ μου έρωτα μεγάλε.
|
Egó apó mikró pedí étrema mi m’ afísun móno,
mía anasfália friktí pu megalóni me to chróno.
Fíge ap’ ton kósmo mu ki esí ki apó tu cháus mu to drómo
ta éspasa ta óriá mu mes ston póno,
ta éspasa ki akóma ta pliróno
Ipochoró, den periméno to finále,
ipochoró m’ éna filí telia vále,
méchri edó diké mu érota megále.
Egó apó mikró pedí páo sto macheri ti grothiá mu
gi’ aftó s’ agápisa polí, s’ íthela dípla mu skiá mu.
Έtsi ítan i diatagí na bun ta véli stin kardiá mu
ta éspasa mésa ston póno ta óriá mu,
ta éspasa ke pliróni i monaksiá mu.
Ipochoró, den periméno to finále,
ipochoró m’ éna filí telia vále,
méchri edó diké mu érota megále.
|