|
Είναι οι σφαίρες τα λόγια, είναι όπλο η γλώσσα,
Είν’ αυτά που έχω γράψει, ειν’ αυτά κι άλλα τόσα
Είναι οι σκέψεις που ανάβουν το φυτίλι που καίει
Μ’ ένα μπαμ η βεντέτα ξεκινάνε τα χρέη.
Είναι το μίσος που θάβει ό,τι ωραίο είχες φτιάξει
Σου γκρεμίζει τα κομμάτια που είχες ταιριάξει
Η ζωή σου δε μοιάζει με την δική μου
Η φωνή σου δεν ακούγεται σαν τη δική μου.
Ειν’ η πνοή μου π’ ακούς να στοιχειώνει στ’ αυτιά σου
Όλα αυτά τα χρόνια τώρα είμαι η σκιά σου
Σαν μια κόκκινη δέσμη που σε σημαδεύει
Με τον ίδιο τρόπο κάθε χρόνο σε ρεζηλεύει
Σε τρομάζουν τα λόγια, το σκοτάδι το τρέμεις
Και χλωμιάζεις και ιδρώνεις και βαριά ανασαίνεις
Σαν ακούσεις το κλικ, η καρδιά πάει να σπάσει
Κλείνεις μάτια και προσεύχεσαι η βραδιά να περάσει.
Βεντέτα θέλεις μαζί μου να τα βάλεις;
Βεντέτα καυτό μολύβι θες να πάρεις;
Βεντέτα αδύνατον να αμυνθείς.
Βεντέτα μην προσπαθείς, θα κουραστείς.
Φύγε σου `πα φύγε, είπα τώρα φύγε
Μείνε στο σημείο που η καρδιά σου τώρα πήγε
Άσε πια τον φόβο να σου δείξει την διέξοδο
Τώρα που η βεντέτα σ’ έχει φέρει σ’ αδιέξοδο.
Έξοδο απ’ του μυαλού σου τον διάδρομο
Κάνε δεξιά στον επόμενο παράδρομο
Αν δεν βρεις τον τρόπο που πρέπει
Ακολούθησ’ άλλο δραπέτη
Έτη, έτη, ψάχνω κάπως έτσι
είναι πάντα ένοχος ο πρώτος που θα τρέξει.
Ειν’ ιερή η οικογένεια κι εσύ από ευγένεια
Θα σεβαστείς αυτά που λέμε θα `τανε αγένεια
Γι’ αυτό δε θέλω κουβέντα, δεν υπάρχει πια ρέντα
Έχω τον κόσμο γύρω μου κι εσύ τα πόδια σου τρέχα
Θυμάμαι είπες να κρυφτώ, είμ’ ακόμα εδώ
Σου θυμίζω πως υπάρχω γιατί διάλεξα να ζω
Δεν έπεσα σε ξεπεσμό, δεν είπα θα συμβιβαστώ
Στον δρόμο ανήκουμε γι’ αυτό πάρ’ το σκληρό και ωμό.
Βεντέτα θέλεις μαζί μου να τα βάλεις;
Βεντέτα καυτό μολύβι θες να πάρεις;
Βεντέτα αδύνατον να αμυνθείς.
Βεντέτα μην προσπαθείς, θα κουραστείς.
Οπλίζω ρίμες με βλέπεις βγάζω ασφάλεια τρέχεις
Κρύος ιδρώτας, ανασφάλεια, όταν το στόμα πατήσεις σκανδάλι
Έλα ρεμάλι, ειν’ η βεντέτα μεγάλη, θ’ αρχίσει κόντρα και πάλι
Υποκρισία, αφλογισθία, στημένος πάλι γωνία
Σιγαστήρα τις νύχτες, πένα χαρτί είναι τα όπλα γιατί
με πιάνει τρέλα επειδή είναι τα λόγια που είπες
Μα ξαφνικά ασφαλίτες
Αυτές τις ρίμες που βρήκες;
Στο μυαλό μου τις έχω.
Είσαι σίγουρος;
Ναι!
Τότε ρίχ’ τες να βλέπω.
Ξάφνου ένα παιδί θέλει στο family να μπει
και σκοτώνει τον mc,
πυροβολεί, πυροβολεί, είναι οι ρίμες δυνατές
Δε μένω για προσαγωγή, γλιτώνει την ποινή
Έχει υπογράψει στο family κι έτσι έχει αθωοθεί
Η ιστορία μιας βεντέτας π’ ούτε λίγο ούτε πολύ
κάθε μέρα στην ζωή γράφω στίχους επειδή
θα με φάνε αν δε γράψω όλοι οι άλλοι mc
Βεντέτα, βεντέτα, βεντέτα. βεντέτα
Βεντέτα θέλεις μαζί μου να τα βάλεις;
Βεντέτα καυτό μολύβι θες να πάρεις;
Βεντέτα αδύνατον να αμυνθείς.
Βεντέτα μην προσπαθείς, θα κουραστείς
|
Ine i sferes ta lógia, ine óplo i glóssa,
In’ aftá pu écho grápsi, in’ aftá ki álla tósa
Ine i sképsis pu anávun to fitíli pu kei
M’ éna bam i ventéta ksekináne ta chréi.
Ine to mísos pu thávi ó,ti oreo iches ftiáksi
Su gkremízi ta kommátia pu iches teriáksi
I zoí su de miázi me tin dikí mu
I foní su den akugete san ti dikí mu.
In’ i pnoí mu p’ akus na stichióni st’ aftiá su
Όla aftá ta chrónia tóra ime i skiá su
San mia kókkini désmi pu se simadevi
Me ton ídio trópo káthe chróno se rezilevi
Se tromázun ta lógia, to skotádi to trémis
Ke chlomiázis ke idrónis ke variá anasenis
San akusis to klik, i kardiá pái na spási
Klinis mátia ke prosefchese i vradiá na perási.
Oentéta thélis mazí mu na ta vális;
Oentéta kaftó molívi thes na páris;
Oentéta adínaton na aminthis.
Oentéta min prospathis, tha kurastis.
Fíge su `pa fíge, ipa tóra fíge
Mine sto simio pu i kardiá su tóra píge
Άse pia ton fóvo na su diksi tin diéksodo
Tóra pu i ventéta s’ échi féri s’ adiéksodo.
Έksodo ap’ tu mialu su ton diádromo
Káne deksiá ston epómeno parádromo
An den vris ton trópo pu prépi
Akoluthis’ állo drapéti
Έti, éti, psáchno kápos étsi
ine pánta énochos o prótos pu tha tréksi.
In’ ierí i ikogénia ki esí apó evgénia
Tha sevastis aftá pu léme tha `tane agénia
Gi’ aftó de thélo kuvénta, den ipárchi pia rénta
Έcho ton kósmo giro mu ki esí ta pódia su trécha
Thimáme ipes na kriftó, im’ akóma edó
Su thimízo pos ipárcho giatí diáleksa na zo
Den épesa se ksepesmó, den ipa tha simvivastó
Ston drómo aníkume gi’ aftó pár’ to skliró ke omó.
Oentéta thélis mazí mu na ta vális;
Oentéta kaftó molívi thes na páris;
Oentéta adínaton na aminthis.
Oentéta min prospathis, tha kurastis.
Oplízo rímes me vlépis vgázo asfália tréchis
Kríos idrótas, anasfália, ótan to stóma patísis skandáli
Έla remáli, in’ i ventéta megáli, th’ archísi kóntra ke páli
Ipokrisía, aflogisthía, stiménos páli gonía
Sigastíra tis níchtes, péna chartí ine ta ópla giatí
me piáni tréla epidí ine ta lógia pu ipes
Ma ksafniká asfalítes
Aftés tis rímes pu vríkes;
Sto mialó mu tis écho.
Ise síguros;
Ne!
Tóte rích’ tes na vlépo.
Ksáfnu éna pedí théli sto family na bi
ke skotóni ton mc,
pirovoli, pirovoli, ine i rímes dinatés
De méno gia prosagogí, glitóni tin piní
Έchi ipográpsi sto family ki étsi échi athoothi
I istoría mias ventétas p’ ute lígo ute polí
káthe méra stin zoí gráfo stíchus epidí
tha me fáne an de grápso óli i álli mc
Oentéta, ventéta, ventéta. ventéta
Oentéta thélis mazí mu na ta vális;
Oentéta kaftó molívi thes na páris;
Oentéta adínaton na aminthis.
Oentéta min prospathis, tha kurastis
|
