Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια!
ούτε λάβρα, ούτε χιονιάς,
μήτε η μέρα, μήτε η νύχτα,
δε σας έκοβεν εσάς!
Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια!
πώς γιομίζαν από σας,
τα πορόλογγα, οι κλεισούρες,
το λιμάνι, ο μαχαλάς!
(Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια
νυχτέρια και πανηγύρια).
Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια!
πώς σας κύκλωνεν εσάς
μ’ ένα σάλαγο δαιμόνων
ο στριγγόβοος ο ζουρνάς!
Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια!
πώς με σέρνατε, και πώς
σας αρχίναε το τραγούδι
και σας σβούσε ο σκοτωμός!
(Ω νυχτέρια, ω πανηγύρια
νυχτέρια και πανηγύρια).
Ω αγκαλιάσματα της πόρνης!
ω γυμνώματα! ω φιλιά!
ω της κόρης που ντροπιάζεται
δάκρυα και ξεφωνητά!
|
O nichtéria, o panigiria!
ute lávra, ute chioniás,
míte i méra, míte i níchta,
de sas ékoven esás!
O nichtéria, o panigiria!
pós giomízan apó sas,
ta porólonga, i klisures,
to limáni, o machalás!
(O nichtéria, o panigiria
nichtéria ke panigiria).
O nichtéria, o panigiria!
pós sas kíklonen esás
m’ éna sálago demónon
o stringóvoos o zurnás!
O nichtéria, o panigiria!
pós me sérnate, ke pós
sas archínae to tragudi
ke sas svuse o skotomós!
(O nichtéria, o panigiria
nichtéria ke panigiria).
O agkaliásmata tis pórnis!
o gimnómata! o filiá!
o tis kóris pu ntropiázete
dákria ke ksefonitá!
|