Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
που πας παλικάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς
Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ’ ουρανού
Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
Που πας παλικάρι πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό
Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
|
I othóni vuliázi salevi to plíthos
ikónes ksechínonte me mias
pu pas palikári oreo san míthos
ki olóisia sto thánato kolibás
Ke óles i anténes mias gis chtipiménis
megáfona ke asírmati apó pantu
gliká se nanurízun ki esí anevenis
psilá stus vasiliádes t’ uranu
Pios st’ alíthia ime egó ke pu páo
me chílies dio ikónes sto mialó
provolis me stravónun ke páo
ke gonatízo ke to ema su filó
Pu pas palikári pobés ksekinune
ki i skláves su urliázun sto vomó
urliázun ta plíthi kabánes ichune
ki o ímnos su trantázi to naó
Pios st’ alíthia ime egó ke pu páo
me chílies dio ikónes sto mialó
i provolis me stravónun ke páo
ke gonatízo ke to ema su filó
|