Κοντά στο τζάκι κάποιο άλμπουμ ξεφυλλίζω
όταν μου καίει η νοσταλγία την ψυχή
και στην Αθήνα την παλιά ξαναγυρίζω
και ξαναβλέπω την παλιά μας εποχή.
Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι
τον γκαζιέρη που μας άναβε το φως
και θυμάμαι τις κυρίες του Γιαννάκη
και τον έρωτα που ήτανε κρυφός.
Ξαναβλέπω μες στους δρόμους τη λατέρνα
το “θηρίο” με παφ πουφ να προχωρεί
τα ξενύχτια στην πλακιώτικη ταβέρνα
και τους μάγκες στην πλατεία του Ψυρή.
Καμαρώνω τις κυρίες μ`ομπρελίνα
μες στους δρόμους να περνάνε βιαστικά
τα γαρύφαλα που μύριζε η Αθήνα
και τις νύχτες τραγουδάκια ερωτικά.
Μπορεί ο χρόνος ό,τι μένει να γκρεμίσει
και να μας ρίξει τη λευκή του πινελιά
μα δεν μπορεί ένα παράθυρο να κλείσει
που όταν ανοίγει ξαναζούμε τα παλιά.
|
Kontá sto tzáki kápio álbum ksefillízo
ótan mu kei i nostalgia tin psichí
ke stin Athína tin paliá ksanagirízo
ke ksanavlépo tin paliá mas epochí.
Ksanavlépo to mikró to amaksáki
ton gkaziéri pu mas ánave to fos
ke thimáme tis kiríes tu Giannáki
ke ton érota pu ítane krifós.
Ksanavlépo mes stus drómus ti latérna
to “thirío” me paf puf na prochori
ta kseníchtia stin plakiótiki tavérna
ke tus mágkes stin platia tu Psirí.
Kamaróno tis kiríes m`obrelína
mes stus drómus na pernáne viastiká
ta garífala pu mírize i Athína
ke tis níchtes tragudákia erotiká.
Bori o chrónos ó,ti méni na gkremísi
ke na mas ríksi ti lefkí tu pineliá
ma den bori éna paráthiro na klisi
pu ótan anigi ksanazume ta paliá.
|