Παίζαν τα γραμμόφωνα
μες στα καφενεία
παίζαν το Μινόρε της αυγής
Κι έγραφα ασταμάτητα
την δική σου ανία
και της σκοτωμένης μου ζωής
Ωρα αναχωρήσεως
άκουγα για τρένα
μόνο εγώ δεν πήγα πουθενά
Σε όσα ξαναγύρισα
τα ‘βρα που πεθαίναν
μέσα σ’ έναν μίζερο βραχνά
Κάποιοι φίλοι απ’ τον στρατο
κάποτε σου γράφουν
για τις δυσκολίες που περνούν
κι είναι σαν γραμμόφωνο
που όσοι πόνοι να ‘ρθουν
φταίει η κοινωνία θα σου πουν
|
Pezan ta grammófona
mes sta kafenia
pezan to Minóre tis avgís
Ki égrafa astamátita
tin dikí su anía
ke tis skotoménis mu zoís
Ora anachoríseos
ákuga gia tréna
móno egó den píga puthená
Se ósa ksanagirisa
ta ‘vra pu pethenan
mésa s’ énan mízero vrachná
Kápii fíli ap’ ton strato
kápote su gráfun
gia tis diskolíes pu pernun
ki ine san grammófono
pu ósi póni na ‘rthun
ftei i kinonía tha su pun
|