Είναι όμορφο το σπίτι σου κυρία
και τα έπιπλά σου είναι ακριβά,
το σαλόνι σου με γούστο στολισμένο
μα του λείπει της αγάπης η χαρά.
Είσαι όμορφη, ωραία μου κυρία,
μα η νύχτα σου σκεπάζει την καρδιά,
ένα σπίτι δίχως άντρα είναι άδειο,
με ατμόσφαιρα θλιμμένη και βαριά,
ένα σπίτι δίχως άντρα είναι άδειο,
με ατμόσφαιρα θλιμμένη και βαριά.
Είσαι όνειρο, ωραία μου κυρία,
ένα όνειρο πολύ ελκυστικό,
κι είναι κρίμα, το γλυκό σου προσωπάκι,
να μην έχει ένα χάδι αντρικό.
Είσαι όμορφη, ωραία μου κυρία,
μα η νύχτα σου σκεπάζει την καρδιά,
ένα σπίτι δίχως άντρα είναι άδειο,
με ατμόσφαιρα θλιμμένη και βαριά,
ένα σπίτι δίχως άντρα είναι άδειο,
με ατμόσφαιρα θλιμμένη και βαριά.
|
Ine ómorfo to spíti su kiría
ke ta épiplá su ine akrivá,
to salóni su me gusto stolisméno
ma tu lipi tis agápis i chará.
Ise ómorfi, orea mu kiría,
ma i níchta su skepázi tin kardiá,
éna spíti díchos ántra ine ádio,
me atmósfera thlimméni ke variá,
éna spíti díchos ántra ine ádio,
me atmósfera thlimméni ke variá.
Ise óniro, orea mu kiría,
éna óniro polí elkistikó,
ki ine kríma, to glikó su prosopáki,
na min échi éna chádi antrikó.
Ise ómorfi, orea mu kiría,
ma i níchta su skepázi tin kardiá,
éna spíti díchos ántra ine ádio,
me atmósfera thlimméni ke variá,
éna spíti díchos ántra ine ádio,
me atmósfera thlimméni ke variá.
|