|
Από παιδί
Είμαι ένα σώμα που ’χει ρίζα στον αέρα
Σώμα φυγής
Μα εγώ παρέμεινα κι εσύ πήγες πιο πέρα
Μάταια σ’ αναζητώ
Ό,τι και να θέλησα, άγρια μέλισσα
Και μου ’χει μείνει το κεντρί -στο χέρι- βέρα
Ώρες μικρές στα σκοτεινά
Του πόνου πιάνω τη συχνότητα
Σε θέλω τραγικά
Στην ταραγμένη μου ψυχή
Θα είσαι πάντα εκκρεμότητα
Σαν πόρτα ανοιχτή
Που λείπεις, μου ’πεσε βαρύ
Με αναμνήσεις σιγοκαίγομαι
Και λιώνω σαν κερί
Κι αφού Θεός που συγχωρεί
Εγώ δε λέγομαι
Να καίγεσαι, όπως καίγομαι
Το ξέρω πως
Το μπλε στα μάτια μου δεν είναι ακρογιάλι
Λάμπω σαν φως
Μα το σκοτάδι στο σημάδι έχω βάλει
Αν με δεις, να θυμηθείς
Ότι με κατοίκησες κι ότι με νίκησες
Δίχτυ πως μ’ έπιασε ο καημός απόψε πάλι
Ώρες μικρές στα σκοτεινά
Του πόνου πιάνω τη συχνότητα
Σε θέλω τραγικά
Στην ταραγμένη μου ψυχή
Θα είσαι πάντα εκκρεμότητα
Σαν πόρτα ανοιχτή
Που λείπεις, μου ’πεσε βαρύ
Με αναμνήσεις σιγοκαίγομαι
Και λιώνω σαν κερί
Κι αφού Θεός που συγχωρεί
Εγώ δε λέγομαι
Να καίγεσαι, όπως καίγομαι
|
Apó pedí
Ime éna sóma pu ’chi ríza ston aéra
Sóma figís
Ma egó parémina ki esí píges pio péra
Mátea s’ anazitó
Ό,ti ke na thélisa, ágria mélissa
Ke mu ’chi mini to kentrí -sto chéri- véra
Ώres mikrés sta skotiná
Tu pónu piáno ti sichnótita
Se thélo tragiká
Stin taragméni mu psichí
Tha ise pánta ekkremótita
San pórta anichtí
Pu lipis, mu ’pese varí
Me anamnísis sigokegome
Ke lióno san kerí
Ki afu Theós pu sigchori
Egó de légome
Na kegese, ópos kegome
To kséro pos
To ble sta mátia mu den ine akrogiáli
Lábo san fos
Ma to skotádi sto simádi écho váli
An me dis, na thimithis
Όti me katikises ki óti me níkises
Díchti pos m’ épiase o kaimós apópse páli
Ώres mikrés sta skotiná
Tu pónu piáno ti sichnótita
Se thélo tragiká
Stin taragméni mu psichí
Tha ise pánta ekkremótita
San pórta anichtí
Pu lipis, mu ’pese varí
Me anamnísis sigokegome
Ke lióno san kerí
Ki afu Theós pu sigchori
Egó de légome
Na kegese, ópos kegome
|
