Σε ένα βαθύ υπόγειο υγρό σκοτεινιασμένο
δύστυχη μάνα με παιδιά η δόλια
περιμένω τον άντρα που μια άπονη
έχει ξελογιασμένο.
Αν δεν πέτρωσε
αχ, η καρδιά του
ας γυρίσει
ας γυρίσει στα παιδιά του.
Η πείνα και η στέρηση
την πόρτα μου χτυπούνε
κι από τα μάτια μου βαριά
τα δάκρυα κυλούνε.
Αχ τι να δώσω στα παιδιά
ψωμί όταν ζητούνε.
Αν δεν πέτρωσε
αχ, η καρδιά του
ας γυρίσει
ας γυρίσει στα παιδιά του.
Σ’ ένα υγρό υπόγειο φτωχιά λησμονημένη,
κλαίω δουλεύω και πονώ είμαι απελπισμένη
γιατί δεν ξέρω αύριο το τι με περιμένει.
Αν δεν πέτρωσε
αχ, η καρδιά του
ας γυρίσει
ας γυρίσει στα παιδιά του.
|
Se éna vathí ipógio igró skotiniasméno
dístichi mána me pediá i dólia
periméno ton ántra pu mia áponi
échi kselogiasméno.
An den pétrose
ach, i kardiá tu
as girísi
as girísi sta pediá tu.
I pina ke i stérisi
tin pórta mu chtipune
ki apó ta mátia mu variá
ta dákria kilune.
Ach ti na dóso sta pediá
psomí ótan zitune.
An den pétrose
ach, i kardiá tu
as girísi
as girísi sta pediá tu.
S’ éna igró ipógio ftochiá lismoniméni,
kleo dulevo ke ponó ime apelpisméni
giatí den kséro avrio to ti me periméni.
An den pétrose
ach, i kardiá tu
as girísi
as girísi sta pediá tu.
|