Αχ
δε στο ‘πα χαλασιά μου
στο μύλο να μην πας χαλασιά μου
να μη σε κόψει η ρόδα
και γίνω εγώ φονιάς χαλασιά μου
και γίνω εγώ φονιάς.
Χαλασιά μου χαλασιά μου
ζωντανή είσαι χωρισιά μου.
Αχ
δε σ’ έχω να δουλεύεις
να βασανίζεσαι χαλασιά μου
σ’ έχω να τρως να πίνεις
και να στολίζεσαι χαλασιά μου
και να στολίζεσαι.
Χαλασιά κι αλί από μένα
που έβαλα σεβντά για σένα.
|
Ach
de sto ‘pa chalasiá mu
sto mílo na min pas chalasiá mu
na mi se kópsi i róda
ke gino egó foniás chalasiá mu
ke gino egó foniás.
Chalasiá mu chalasiá mu
zontaní ise chorisiá mu.
Ach
de s’ écho na dulevis
na vasanízese chalasiá mu
s’ écho na tros na pínis
ke na stolízese chalasiá mu
ke na stolízese.
Chalasiá ki alí apó ména
pu évala sevntá gia séna.
|