Αστροπελέκι στην ξαστεριά,
πικρή καμπάνα στη σιγαλιά
ήταν το γράμμα σου στην κάμαρα την άδεια,
τώρα αιώνας είν’ η στιγμή
κι ο πυρετός μου γραμμή γραμμή
μετράει τον πόνο μου για σένανε τα βράδια.
Ας ήταν στα χαλάσματα
να `ρχόσουν ξαφνικά
να διώξεις τα φαντάσματα,
να φέρεις όνειρα γλυκά.
Ευτυχισμένες, παλιές στιγμές
μετράει μαζί μου το εκκρεμές
κι αυλάκι κάνει των ματιών μου η πλημμύρα,
μάταια όμως σ’ αναζητώ,
καιν οι φωτιές σου ό,τι αγαπώ
κι έχουν προσάναμμα τη μαύρη μου τη μοίρα.
Ας ήταν στα χαλάσματα
να `ρχόσουν ξαφνικά
να διώξεις τα φαντάσματα,
να φέρεις όνειρα γλυκά.
|
Astropeléki stin ksasteriá,
pikrí kabána sti sigaliá
ítan to grámma su stin kámara tin ádia,
tóra eónas in’ i stigmí
ki o piretós mu grammí grammí
metrái ton póno mu gia sénane ta vrádia.
As ítan sta chalásmata
na `rchósun ksafniká
na dióksis ta fantásmata,
na féris ónira gliká.
Eftichisménes, paliés stigmés
metrái mazí mu to ekkremés
ki avláki káni ton matión mu i plimmíra,
mátea ómos s’ anazitó,
ken i fotiés su ó,ti agapó
ki échun prosánamma ti mavri mu ti mira.
As ítan sta chalásmata
na `rchósun ksafniká
na dióksis ta fantásmata,
na féris ónira gliká.
|