|
Πόσο θα κλάψω για μια χαμένη αγάπη
πόσο θα κλάψω για αυτό το χωρισμό
μετανιωμένη εσύ θα βγεις μια μέρα
όταν θα δεις πως πας για το γκρεμό
μετανιωμένη εσύ θα βγεις μια μέρα
όταν θα δεις πως πας για το γκρεμό
Κακό σ’ εμένα μη φανταστείς πως κάνεις
είσαι γυναίκα και σκέψου το καλά
θα `ρθεις μια μέρα σκληρά μετανιωμένη
μα τότε θα ’ναι αργά, αργά, πολύ αργά
θα `ρθεις μια μέρα σκληρά μετανιωμένη
μα τότε θα ’ναι αργά, αργά, πολύ αργά
Τα χρόνια φεύγουν χωρίς να καταλάβεις
ότι γερνάς και σβήνει η ομορφιά
δε θα βρεθεί κάνεις για να σου δώσει
λίγη στοργή, λίγη παρηγοριά
δε θα βρεθεί κάνεις για να σου δώσει
λίγη στοργή, λίγη παρηγοριά
|
Póso tha klápso gia mia chaméni agápi
póso tha klápso gia aftó to chorismó
metanioméni esí tha vgis mia méra
ótan tha dis pos pas gia to gkremó
metanioméni esí tha vgis mia méra
ótan tha dis pos pas gia to gkremó
Kakó s’ eména mi fantastis pos kánis
ise gineka ke sképsu to kalá
tha `rthis mia méra sklirá metanioméni
ma tóte tha ’ne argá, argá, polí argá
tha `rthis mia méra sklirá metanioméni
ma tóte tha ’ne argá, argá, polí argá
Ta chrónia fevgun chorís na katalávis
óti gernás ke svíni i omorfiá
de tha vrethi kánis gia na su dósi
lígi storgí, lígi parigoriá
de tha vrethi kánis gia na su dósi
lígi storgí, lígi parigoriá
|
