Περνάει το τρένο και μες τη βροχούλα σφυρίζει
Στον ύπνο σου μέσα ακούς κι ανασαίνεις βαθιά
Μου λες πως ο κόσμος από μένα πιο πέρα, πιο πέρα γυρίζει
Ενώ η ζωή μου ασάλευτη σβήνει αργά
Περνάει η βροχούλα, περνάει ο καιρός, η αγάπη περνάει
Και μόνο το τραίνο ποτέ δε περνάει, δεν περνάει ξανά
Χαμένη Αλίκη σε χώρα θαυμάτων γλιστράς
Κουνέλια και γρύλοι, καρδούλες της τράπουλας χθες
Παλιό παραμύθι παιδιού που γερνά, που γερνά και ζητάει
Ψυχή που απομένει και έχει γεμίσει σκιές
Περνάει η βροχούλα, περνάει ο καιρός, η αγάπη περνάει
Και μόνο το τρένο ποτέ δεν περνάει, δεν περνάει ξανά
|
Pernái to tréno ke mes ti vrochula sfirízi
Ston ípno su mésa akus ki anasenis vathiá
Mu les pos o kósmos apó ména pio péra, pio péra girízi
Enó i zoí mu asálefti svíni argá
Pernái i vrochula, pernái o kerós, i agápi pernái
Ke móno to treno poté de pernái, den pernái ksaná
Chaméni Alíki se chóra thafmáton glistrás
Kunélia ke gríli, kardules tis trápulas chthes
Palió paramíthi pediu pu gerná, pu gerná ke zitái
Psichí pu apoméni ke échi gemísi skiés
Pernái i vrochula, pernái o kerós, i agápi pernái
Ke móno to tréno poté den pernái, den pernái ksaná
|