Ξύπναγα πρωί χαράματα
στάζαν του Θεού τα κλάματα
δάκρυα τρυφερά, βελούδινα
έφτιαχνα καφέ και του ‘δινα
Αγάπη μου, αστέρι μου, φεγγάρι μου
σε λίγο θα ξημέρωνες για χάρη μου
στη γη ο πετεινός τρελό μεγάφωνο
σε θέλω κι ο ουρανός με αφήνει άφωνο
Έβρεχε η βροχή, βρεχόμουνα
όσο ανησυχείς θα ‘ρχόμουνα
ξόβεργα η ζωή και πιάστηκα
από “σ’ αγαπώ” κρεμάστηκα
Αγάπη μου, αστέρι μου, φεγγάρι μου
σε λίγο πως θα νύχτωνες για χάρη μου
την πείνα τους τ’ αγρίμια να χορτάσουνε
και μέσα απ’ την ασχήμια αυτή ν’ αγιάσουμε
Αγάπη μου, αστέρι μου, φεγγάρι μου
σε λίγο θα ξημέρωνες για χάρη μου
ζεστό το ευχαριστώ στον ουρανίσκο μου
τον ήλιο σου που μου `δωσες στον ίσκιο μου
|
Ksípnaga pri charámata
stázan tu Theu ta klámata
dákria triferá, veludina
éftiachna kafé ke tu ‘dina
Agápi mu, astéri mu, fengári mu
se lígo tha ksimérones gia chári mu
sti gi o petinós treló megáfono
se thélo ki o uranós me afíni áfono
Έvreche i vrochí, vrechómuna
óso anisichis tha ‘rchómuna
ksóverga i zoí ke piástika
apó “s’ agapó” kremástika
Agápi mu, astéri mu, fengári mu
se lígo pos tha níchtones gia chári mu
tin pina tus t’ agrímia na chortásune
ke mésa ap’ tin aschímia aftí n’ agiásume
Agápi mu, astéri mu, fengári mu
se lígo tha ksimérones gia chári mu
zestó to efcharistó ston uranísko mu
ton ílio su pu mu `doses ston ískio mu
|