|
Χαράµατα στους δρόµους τριγυρίζεις,
Χαράζεις και το δέρµα που φοράς.
Μόνη φωτιά, η φλόγα που καπνίζεις,
Για την χαµένη Ιθάκη σου ρωτάς.
Ανόητος σου µοιάζει ο καθρέφτης.
Για έρωτες ανόητους πονάς.
Δύο φορές απ’ τη ζωή θα πέφτεις
Και δυο απ’ την αρχή θα ξεκινάς.
Ξυπνά την ιστορία η Σαλονίκη,
Κοιµίζει η Αθήνα τον σφυγµό.
Κι εγώ που σ’ έχω χρόνια δεκανίκι,
Στο στήθος σου κοπάζω τον καηµό.
Ο έρωτας φωτιά, νερό και χώµα.
Αλάτι στην πληγή το παρελθόν.
Κι αυτό το αίµα που αχνίζει ακόµα,
Σαράκι στα θεµέλια των αστών.
Πατρίδα από σκουριά κι από διαµάντι.
Σεργιάνι από µαστίχα και ελιά.
Σκοτιά στον εφιάλτη αυτού του Μάντη,
Που πούλαγε ελπίδα από παλιά.
Γεννά η Μακεδονία ιστορία,
Πουλιέται σε υπαίθριες λαϊκές.
Και όλα όσα γράφουν τα βιβλία,
Παζάρι σε φασιστικές κραυγές.
Πάει καιρός που αρρώστησες καρδιά µου
Κι ακόµα µια σε ρίξαν στον γκρεµό.
Μα εµένα είναι στεγνά τα δάκρυά µου.
Είµαι ποτάµι δίχως γυρισµό.
|
Charáµata stus dróµus trigirízis,
Charázis ke to dérµa pu forás.
Móni fotiá, i flóga pu kapnízis,
Gia tin chaµéni Itháki su rotás.
Anóitos su µiázi o kathréftis.
Gia érotes anóitus ponás.
Dío forés ap’ ti zoí tha péftis
Ke dio ap’ tin archí tha ksekinás.
Ksipná tin istoría i Saloníki,
Kiµízi i Athína ton sfigµó.
Ki egó pu s’ écho chrónia dekaníki,
Sto stíthos su kopázo ton kaiµó.
O érotas fotiá, neró ke chóµa.
Aláti stin pligí to parelthón.
Ki aftó to eµa pu achnízi akóµa,
Saráki sta theµélia ton astón.
Patrída apó skuriá ki apó diaµánti.
Sergiáni apó µastícha ke eliá.
Skotiá ston efiálti aftu tu Mánti,
Pu pulage elpída apó paliá.
Genná i Makedonía istoría,
Puliéte se ipethries laikés.
Ke óla ósa gráfun ta vivlía,
Pazári se fasistikés kravgés.
Pái kerós pu arróstises kardiá µu
Ki akóµa µia se ríksan ston gkreµó.
Ma eµéna ine stegná ta dákriá µu.
Iµe potáµi díchos girisµó.
|
