|
Μια σου λέξη μου φτάνει όνειρα να κάνω
κι από μένα να θέλω κάτι παραπάνω
Να γελώ, να κλαίω, ξαναζώ
να λέω δεν μπορώ άλλο να κάνω
Σε μια χάρτινη εξέδρα η ζωή μου στήθηκε
και στην πρώτη τρικυμία έπεσε διαλύθηκε
Βγάλε με απ’ το σκοτάδι και το φως σου κέρνα με
Κι από την ανασφάλεια στην αγάπη πέρνα με
Δεν αντέχω να βλέπω γύρω μου συντρίμμια
κι αναμνήσεις να έχω στο μυαλό αγρίμια
Μέσα μου ν’ αλλάξω τα παλιά
να κάψω να μη ζω πάλι στα ίδια
Σε μια χάρτινη εξέδρα η ζωή μου στήθηκε
και στην πρώτη τρικυμία έπεσε διαλύθηκε
Βγάλε με απ’ το σκοτάδι και το φως σου κέρνα με
Κι από την ανασφάλεια στην αγάπη πέρνα με
|
Mia su léksi mu ftáni ónira na káno
ki apó ména na thélo káti parapáno
Na geló, na kleo, ksanazó
na léo den boró állo na káno
Se mia chártini eksédra i zoí mu stíthike
ke stin próti trikimía épese dialíthike
Ogále me ap’ to skotádi ke to fos su kérna me
Ki apó tin anasfália stin agápi pérna me
Den antécho na vlépo giro mu sintrímmia
ki anamnísis na écho sto mialó agrímia
Mésa mu n’ allákso ta paliá
na kápso na mi zo páli sta ídia
Se mia chártini eksédra i zoí mu stíthike
ke stin próti trikimía épese dialíthike
Ogále me ap’ to skotádi ke to fos su kérna me
Ki apó tin anasfália stin agápi pérna me
|
