|
Χάσαμε την αγάπη μας στις πολυκατοικίες,
μες στο τσιμέντο της καρδιάς, σε άσκοπες αιτίες,
χάσαμε την αγάπη μας στο άγχος της ημέρας,
τα λόγια της καρδούλας μου τα έπαιρν’ ο αέρας.
Τώρα νοικιάζεται το σπίτι το δικό μας,
εκεί που ζήσαμε τον έρωτα οι δυο μας,
εκεί που έμαθε η αγάπη να φοβάται,
που αγκαλιάζαμε, το μίσος να κοιμάται.
Μα εσύ δε μ’ άκουγες και να που φτάσαμε
και την αγάπη μας για πάντα χάσαμε.
Χάσαμε την αγάπη μας στου χρόνου την αλμύρα,
σιγά σιγά τον έρωτα τον πρόδωσε η μοίρα,
χάσαμε την αγάπη μας, μας έπεσε απ’ την τσέπη,
κι εγώ σε παρακάλαγα να πνίξουμε τα πρέπει.
Τώρα νοικιάζεται το σπίτι το δικό μας,
εκεί που ζήσαμε τον έρωτα οι δυο μας,
εκεί που έμαθε η αγάπη να φοβάται,
που αγκαλιάζαμε, το μίσος να κοιμάται.
Μα εσύ δε μ’ άκουγες και να που φτάσαμε
και την αγάπη μας για πάντα χάσαμε.
|
Chásame tin agápi mas stis polikatikíes,
mes sto tsiménto tis kardiás, se áskopes etíes,
chásame tin agápi mas sto ágchos tis iméras,
ta lógia tis kardulas mu ta épern’ o aéras.
Tóra nikiázete to spíti to dikó mas,
eki pu zísame ton érota i dio mas,
eki pu émathe i agápi na fováte,
pu agkaliázame, to mísos na kimáte.
Ma esí de m’ ákuges ke na pu ftásame
ke tin agápi mas gia pánta chásame.
Chásame tin agápi mas stu chrónu tin almíra,
sigá sigá ton érota ton pródose i mira,
chásame tin agápi mas, mas épese ap’ tin tsépi,
ki egó se parakálaga na pníksume ta prépi.
Tóra nikiázete to spíti to dikó mas,
eki pu zísame ton érota i dio mas,
eki pu émathe i agápi na fováte,
pu agkaliázame, to mísos na kimáte.
Ma esí de m’ ákuges ke na pu ftásame
ke tin agápi mas gia pánta chásame.
|
