|
Βρέθηκα πάλι σε τοπία που είχα χάσει
σε χρόνια ανέμελα που τα ‘χα πια ξεχάσει
εκεί στη θάλασσα με τα ψιλά κοχύλια
ρακή, τραγούδια κάτω απ’ τ’ άστρα και σταφύλια.
Βρέθηκα πάλι εκεί που μ’ είχαν παρατήσει
σε βράχια άγρια που τα ‘τρωγε το κύμα
σχήματα εξαίσια βαμμένα από το αντήλιο
έπνιγε η θάλασσα τον κουρασμένο ήλιο.
Εκεί η αγάπη παραπάτησε κι εχάθη
το καλοκαίρι εκείνο με τα τόσα λάθη
το καλοκαίρι με τα καστανά σου μάτια
που έκαναν την καρδιά μου χίλια δυο κομμάτια.
Βρέθηκα πάλι, όνειρο ήτανε ή αλήθεια
βαθιά κρυμμένα στοιχειωμένα παραμύθια
εκεί που χόρευες σαν μίσχος από φύκι
και στα μαλλιά σου μπερδεμένο ένα αρμυρίκι.
Εκεί που φύτρωναν φραγκοσυκιές και βάτα
και τα κοχύλια για στολίδια είχες και πιάτα
μέσα τους σάλευε η πρώτη μου αγάπη
η πιο γλυκιά, η πιο πικρή, πικρή απάτη.
|
Oréthika páli se topía pu icha chási
se chrónia anémela pu ta ‘cha pia ksechási
eki sti thálassa me ta psilá kochília
rakí, tragudia káto ap’ t’ ástra ke stafília.
Oréthika páli eki pu m’ ichan paratísi
se vráchia ágria pu ta ‘troge to kíma
schímata eksesia vamména apó to antílio
épnige i thálassa ton kurasméno ílio.
Eki i agápi parapátise ki echáthi
to kalokeri ekino me ta tósa láthi
to kalokeri me ta kastaná su mátia
pu ékanan tin kardiá mu chília dio kommátia.
Oréthika páli, óniro ítane í alíthia
vathiá krimména stichioména paramíthia
eki pu chóreves san míschos apó fíki
ke sta malliá su berdeméno éna armiríki.
Eki pu fítronan fragkosikiés ke váta
ke ta kochília gia stolídia iches ke piáta
mésa tus sáleve i próti mu agápi
i pio glikiá, i pio pikrí, pikrí apáti.
|
