Χορεύουν τα λαμπιόνια και λικνίζονται
σαν μεθυσμένοι ναύτες που ζαλίζονται
κι εσύ στριφογυρίζεις το κορμάκι σου
καρφί είναι στην καρδιά το τακουνάκι σου.
Με παίρνεις και με ρίχνεις μες στα κύματα
κι αλλάζεις της ζωής μου τα νοήματα.
Και σ’ έχω μες στα στήθη μου, κάστρο και παραμύθι μου
παλιά γραφή που χάθηκε μα στην καρδιά μου γράφτηκε.
Χορεύουν τα λαμπιόνια και λικνίζονται
σα μεθυσμένοι ναύτες που ζαλίζονται
κι εσύ αφήνεις κάτω τα μαλλάκια σου
μια λέξη δε μου λένε τα χειλάκια σου
Με παίρνεις και με ρίχνεις μέσα στ’ άδυτα
πότε με τα ρητά, πότε με τα άρρητα.
Και σ’ έχω μες στα στήθη μου, κάστρο και παραμύθι μου
παλιά γραφή που χάθηκε μα στην καρδιά μου γράφτηκε.
|
Chorevun ta labiónia ke liknízonte
san methisméni naftes pu zalízonte
ki esí strifogirízis to kormáki su
karfí ine stin kardiá to takunáki su.
Me pernis ke me ríchnis mes sta kímata
ki allázis tis zoís mu ta noímata.
Ke s’ écho mes sta stíthi mu, kástro ke paramíthi mu
paliá grafí pu cháthike ma stin kardiá mu gráftike.
Chorevun ta labiónia ke liknízonte
sa methisméni naftes pu zalízonte
ki esí afínis káto ta mallákia su
mia léksi de mu léne ta chilákia su
Me pernis ke me ríchnis mésa st’ ádita
póte me ta ritá, póte me ta árrita.
Ke s’ écho mes sta stíthi mu, kástro ke paramíthi mu
paliá grafí pu cháthike ma stin kardiá mu gráftike.
|