Ξύπνησε και πάλι η πόλη
τ’ αστρα ξεπορτίζουνε
για το μεροδούλι όλοι
ξεκινούν και βρίζουνε.
Οξυγόνο , λάσπη , χώμα,
θα γυρνάνε στόμα-στόμα
στον αγώνα χέρι-χέρι
να μη σβήσει τ΄αγιοκέρι.
Άλλος φεύγει κι άλλος φτάνει
έτσι ειν’ ή ζωή μας,
άλλος φεύγει κι άλλος φτάνει
έτσι ειν΄η ζωή.
Ξύπνησε και πάλι η πόλη
τ’ άστρα χάμω παίζουνε,
πάλι γύρω-γύρω όλοι
τη ζωή να παίζουνε.
Το μωρό να πρωτοβλέπει
και πιο πέρα μαύρο κρέπι,
η ζωή να φέρνει γύρα
πόρτα-πόρτα η κακομοίρα.
Άλλος φεύγει κι άλλος φτάνει
έτσι ειν’ ή ζωή μας,
άλλος φεύγει κι άλλος φτάνει
έτσι ειν΄η ζωή.
|
Ksípnise ke páli i póli
t’ astra kseportízune
gia to meroduli óli
ksekinun ke vrízune.
Oksigóno , láspi , chóma,
tha girnáne stóma-stóma
ston agóna chéri-chéri
na mi svísi t΄agiokéri.
Άllos fevgi ki állos ftáni
étsi in’ í zoí mas,
állos fevgi ki állos ftáni
étsi in΄i zoí.
Ksípnise ke páli i póli
t’ ástra chámo pezune,
páli giro-giro óli
ti zoí na pezune.
To moró na protovlépi
ke pio péra mavro krépi,
i zoí na férni gira
pórta-pórta i kakomira.
Άllos fevgi ki állos ftáni
étsi in’ í zoí mas,
állos fevgi ki állos ftáni
étsi in΄i zoí.
|