Κάλλιο χορευταράς να ‘μουνα πέρι,
κόλλες που να κρατώ και μολυβάκια,
θα `σερνα συρτό χορό, χέρι με χέρι,
μ’ όλα μας του γιαλού τα καραβάκια
Κι έν’ αψηλό τραγούδι για σιρόκους
θ’ άρχιζα, γι’ αφροπούλια και για ένα
γλαρό καράβι με πανιά και κόντρα φλόκους
που θα ‘ρχονταν να μ’ έπαιρνε και μένα
Με δίχως τους αναστεναγμούς της Πολυδούρη
μόνο να τραγουδάν τριγύρω οι κάβοι,
κι οι πένες μου πενιές σ’ ένα σαντούρι,
άσπρα πανιά σου οι κόλλες μου, καράβι!
Γιαλό γιαλό να φεύγουμε και άντε!
Να λέμε όλο για μάτια, όλο για μάτια,
κι εκεί λες κομφετί μες στο λεβάντε
όλα μου τα γραφτά χίλια κομμάτια!
Κι σαν χτισμένη εκεί από κιμωλία
βαθιά να χάνεται η Χαλκίδα πέρα
με όλα μου – ανοιγμένα – τα βιβλία
καθώς μπουλούκι γλάροι στον αέρα
|
Kállio choreftarás na ‘muna péri,
kólles pu na krató ke molivákia,
tha `serna sirtó choró, chéri me chéri,
m’ óla mas tu gialu ta karavákia
Ki én’ apsiló tragudi gia sirókus
th’ árchiza, gi’ afropulia ke gia éna
glaró karávi me paniá ke kóntra flókus
pu tha ‘rchontan na m’ éperne ke ména
Me díchos tus anastenagmus tis Poliduri
móno na tragudán trigiro i kávi,
ki i pénes mu peniés s’ éna santuri,
áspra paniá su i kólles mu, karávi!
Gialó gialó na fevgume ke ánte!
Na léme ólo gia mátia, ólo gia mátia,
ki eki les komfetí mes sto levánte
óla mu ta graftá chília kommátia!
Ki san chtisméni eki apó kimolía
vathiá na chánete i Chalkída péra
me óla mu – anigména – ta vivlía
kathós buluki glári ston aéra
|