|
Ποια συννεφιά σε κρύβει
σε ξένο ουρανό,
ποιας νύχτας το ταξίδι
δεν έχει γυρισμό.
Ποιος έρωτας σε παίρνει
κι υπόσχεται θεούς,
ποιος ψίθυρος σου φέρνει
λόγια που θες ν’ ακούς.
Χτύπησε κόκκινο ο καημός
στο σ’ αγαπώ, βγαίνει θυμός,
μα γύρνα κι έχω αντοχή
για μια ζωή απ’ την αρχή.
Ποιο βλέμμα σε φλερτάρει
χωρίς ν’ αντισταθείς,
σου γνέφει απ’ το φεγγάρι
κι εσύ ακολουθείς.
Ποιο ψέμα σ’ έχει ρίξει
σε μια ζωή μισή,
ποια αλήθεια θα σου δείξει
πως φταις για όλα εσύ.
|
Pia sinnefiá se krívi
se kséno uranó,
pias níchtas to taksídi
den échi girismó.
Pios érotas se perni
ki ipóschete theus,
pios psíthiros su férni
lógia pu thes n’ akus.
Chtípise kókkino o kaimós
sto s’ agapó, vgeni thimós,
ma girna ki écho antochí
gia mia zoí ap’ tin archí.
Pio vlémma se flertári
chorís n’ antistathis,
su gnéfi ap’ to fengári
ki esí akoluthis.
Pio pséma s’ échi ríksi
se mia zoí misí,
pia alíthia tha su diksi
pos ftes gia óla esí.
|
