Ζηλεύει η νύχτα κάτι απ’ το φως της έχεις πάρει
στρέφεις το βλέμμα ψηλά κι ανάβει το φεγγάρι
έξω απ’ το χρόνο γύρω σου ακίνητα τοπία
χορεύεις μόνη μέσα σε μια φωτογραφία
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ’ την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Η νύχτα φεύγει με τις μνήμες σου φωτίζει
ο κόσμος όλος γύρω από σένανε γυρίζει
εικόνα ονείρου που η μέρα δεν τη σβήνει
δε μ’ αγγίζεις μα τα σημάδια σου μ’ αφήνεις
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ’ την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Ζεστό ποτάμι αυτή τη ζεστασιά σου δώσ’ μου
θερμό εσύ ρεύμα στην κρύα θάλασσα του κόσμου
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ’ την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
|
Zilevi i níchta káti ap’ to fos tis échis pári
stréfis to vlémma psilá ki anávi to fengári
ékso ap’ to chróno giro su akínita topía
chorevis móni mésa se mia fotografía
Pekse me sta chéria su san sfera
péta me psilá ston aéra
dóse mu pnoí ap’ tin pnoí su
na ksanagennithó mazí su
I níchta fevgi me tis mnímes su fotízi
o kósmos ólos giro apó sénane girízi
ikóna oniru pu i méra den ti svíni
de m’ angizis ma ta simádia su m’ afínis
Pekse me sta chéria su san sfera
péta me psilá ston aéra
dóse mu pnoí ap’ tin pnoí su
na ksanagennithó mazí su
Zestó potámi aftí ti zestasiá su dós’ mu
thermó esí revma stin kría thálassa tu kósmu
Pekse me sta chéria su san sfera
péta me psilá ston aéra
dóse mu pnoí ap’ tin pnoí su
na ksanagennithó mazí su
|