|
Με ρωτάς αν σ’ αγαπώ
Κ αν ποτέ θα κουραστώ
Μη μου συννεφιάζεις με καμιά δε μοιάζεις
Σε λατρεύω όσο κανείς
Κι άδικα ανησυχείς
Τέτοιες σκέψεις σβήσε η ζωή μου είσαι
Αν το σύμπαν εκραγεί
κι άλλο δε γυρνάει η γη
Δίπλα σου θα μείνω μόνη δε σ’ αφήνω
Αν τ’ αστέρια σβήσουν πια
κι ήλιος δε θα βγει ξανά
Πουθενά δε πάω και στο τραγουδάω
Πιο ερωτευμένος δεν έχω υπάρξει
Ο Θεός για μένα μου ‘πε σ’ έχει φτιάξει
Στα δικά σου θέλω να ‘μαι πάντα εγώ
Το σπουδαιότερο ζήσε τ’ όνειρο
Είσαι εσύ για μένα κέντρο όλου του κόσμου
Μες στα δυο σου μάτια ο παράδεισός μου
Στα δικά σου θέλω να ‘μαι πάντα εγώ
Το σπουδαιότερο ζήσε τ’ όνειρο
Σαν γυρνάς απ’ τη δουλειά
θα ‘χω μια ζεστή αγκαλιά
Θα ‘μαι εγώ το τέρμα στα συνηθισμένα
Ένα τρυφερό φιλί
κι ένα μου ‘λειψες πολύ
Την κιθάρα παίρνω κι αφιερωμένο
|
Me rotás an s’ agapó
K an poté tha kurastó
Mi mu sinnefiázis me kamiá de miázis
Se latrevo óso kanis
Ki ádika anisichis
Téties sképsis svíse i zoí mu ise
An to síban ekragi
ki állo de girnái i gi
Dípla su tha mino móni de s’ afíno
An t’ astéria svísun pia
ki ílios de tha vgi ksaná
Puthená de páo ke sto tragudáo
Pio erotevménos den écho ipárksi
O Theós gia ména mu ‘pe s’ échi ftiáksi
Sta diká su thélo na ‘me pánta egó
To spudeótero zíse t’ óniro
Ise esí gia ména kéntro ólu tu kósmu
Mes sta dio su mátia o parádisós mu
Sta diká su thélo na ‘me pánta egó
To spudeótero zíse t’ óniro
San girnás ap’ ti duliá
tha ‘cho mia zestí agkaliá
Tha ‘me egó to térma sta sinithisména
Έna triferó filí
ki éna mu ‘lipses polí
Tin kithára perno ki afieroméno
|
