Έφτιαχνε μάτια στο χαρτί
γίνονταν βλέφαρα κι ανοίγαν
κόσμους που ήθελε να δει
κόσμους που `φύγαν
Κι έπιανε ρίγος το κορμί
σαν μοναξιά χωρίς σανίδα
κι έλεγε “κόσμε είσαι γιορτή,
μα δε σε είδα”
Κι όπου καθρέφτης καθαρός
μια πέτρα πάντα να τον σπάσει
κι όπου καθρέφτης καθαρός
να προσπεράσει
Έφτιαχνε μάτια στο χαρτί
έφτιαχνε ήλιους και καράβια
για να σαλπάρει ένα πρωί
μέσα στ’ αμπάρια
Εκεί γυρνούσε στα τυφλά
κι ονειρευότανε ταξίδια
κι έλεγε “θάνατος ζωή
όλα είναι ίδια”
Κάπου τον είδα να περνάει
να κοροϊδεύει ότι αγαπάει
και μου ‘πε “τούτη η βραδιά
στ’ αστέρια πάει”
Το ‘νιωθα αλήθεια πως μου λέει
μα άπιστος, πάντα, πάντα πίσω
είπα “το μύθο του θα κλαίει,
ας μη λυγίσω”
Μα μπήκε η σκέψη μου μεμιάς
μες το ζωγραφιστό βαπόρι
Για τη μεγάλη τη γιορτή
έβαλε πλώρη
Κι όπου καθρέφτης καθαρός
Μια πέτρα πάντα να τον σπάσει
Κι όπου καθρέφτης καθαρός
Να προσπεράσει
|
Έftiachne mátia sto chartí
ginontan vléfara ki anigan
kósmus pu íthele na di
kósmus pu `fígan
Ki épiane rígos to kormí
san monaksiá chorís sanída
ki élege “kósme ise giortí,
ma de se ida”
Ki ópu kathréftis katharós
mia pétra pánta na ton spási
ki ópu kathréftis katharós
na prosperási
Έftiachne mátia sto chartí
éftiachne ílius ke karávia
gia na salpári éna pri
mésa st’ abária
Eki girnuse sta tiflá
ki onirevótane taksídia
ki élege “thánatos zoí
óla ine ídia”
Kápu ton ida na pernái
na koroidevi óti agapái
ke mu ‘pe “tuti i vradiá
st’ astéria pái”
To ‘niotha alíthia pos mu léi
ma ápistos, pánta, pánta píso
ipa “to mítho tu tha klei,
as mi ligiso”
Ma bíke i sképsi mu memiás
mes to zografistó vapóri
Gia ti megáli ti giortí
évale plóri
Ki ópu kathréftis katharós
Mia pétra pánta na ton spási
Ki ópu kathréftis katharós
Na prosperási
|