Μοιάζει η ζωή μου να ‘ναι επικηρυγμένη
με καταδιώκει ο κακός μου ο καιρός
όλα τα έχασα μα εκείνος επιμένει
που να μιλήσω και να με ακούσει ποιος
Αυτή η νύχτα δε μου κάνει το χατήρι
να ξημερώσει και να δω λιγάκι φως
είμαι ένα βήμα πριν να κάνω χαρακίρι
ποιος να προλάβει και να μ’ εμποδίσει ποιος
Το λένε οι παλιοί και οι ψαγμένοι
πως άμα δε σε θέλει, δε σε πάει δηλαδή
χαλάρωσε στον πάτο απ’ το βαρέλι
περίμενε να έρθει η στιγμή
για όλους κάποια ώρα ανατέλλει
Να γίνει θαύμα ένας μόνος του δε φτάνει
θέλει έναν ίσκιο μια ανθρώπινη φωνή
θέλει έναν άγγελο ψυχάρα και αλάνι
μ’ ένα ταξίδι να τον πάρει απ’ τη σκηνή
|
Miázi i zoí mu na ‘ne epikirigméni
me katadióki o kakós mu o kerós
óla ta échasa ma ekinos epiméni
pu na milíso ke na me akusi pios
Aftí i níchta de mu káni to chatíri
na ksimerósi ke na do ligáki fos
ime éna víma prin na káno charakíri
pios na prolávi ke na m’ ebodísi pios
To léne i palii ke i psagméni
pos áma de se théli, de se pái diladí
chalárose ston páto ap’ to varéli
perímene na érthi i stigmí
gia ólus kápia óra anatélli
Na gini thafma énas mónos tu de ftáni
théli énan ískio mia anthrópini foní
théli énan ángelo psichára ke aláni
m’ éna taksídi na ton pári ap’ ti skiní
|