|
Πάλι θύμωσ’ ο μπαμπάς σου,
γιατί έρχομαι κοντά σου
και τη μάνα σου φοβίζει,
για να σε περιορίζει.
Η μανούλα σου θυμώνει,
η κακιά και σε μαλώνει
και πολλές φορές σε δέρνει,
την καρδούλα σου μαραίνει.
Τι τους έχω καμωμένα
κι όλο σε χτυπούν για μένα
και με βλέπουν σαν τον Χάρο
και φοβούνται μη σε πάρω.
Θέλεις να ‘ρθω ένα βράδυ,
νύχτα στο βαθύ σκοτάδι,
να σε πάρω από κοντά τους
μέσ’ από την αγκαλιά τους.
Κι αν σε πάρω και κρυφτούμε
κι όταν το πρωί μας δούνε,
γρήγορα θα ξεθυμώσουν
κι ό,τι έχουν θα στα δώσουν.
και σαν δουν τα μεγαλεία
κι όχι πράματα γελοία
και παρντόν θα μου ζητήσουν,
για να με καλοκαρδίσουν.
|
Páli thímos’ o babás su,
giatí érchome kontá su
ke ti mána su fovízi,
gia na se periorízi.
I manula su thimóni,
i kakiá ke se malóni
ke pollés forés se dérni,
tin kardula su mareni.
Ti tus écho kamoména
ki ólo se chtipun gia ména
ke me vlépun san ton Cháro
ke fovunte mi se páro.
Thélis na ‘rtho éna vrádi,
níchta sto vathí skotádi,
na se páro apó kontá tus
més’ apó tin agkaliá tus.
Ki an se páro ke kriftume
ki ótan to pri mas dune,
grígora tha ksethimósun
ki ó,ti échun tha sta dósun.
ke san dun ta megalia
ki óchi prámata gelia
ke parntón tha mu zitísun,
gia na me kalokardísun.
|
