Θυμόσουν το καλοκαιριάτικο φεγγάρι
και ένα τραγούδι σ’ ένα δρόμο τα ξημερώματα
Υπάρχουν ανθρώποι
που αλλάζουν ανθρώπους,
αλλάζουν αγάπες
αλλάζουν νησί
εγώ δεν μπόρεσα,
χαμένος ο κόπος
ο μόνος μου τόπος
για μένα είσαι εσύ.
Η μόνη μου ευχή
μες στη ζωή
και τ’άλλο καλοκαίρι
μαζί να μας βρει
μαζί να μας βρει,
η μόνη μου ευχή
από τη ψυχή
στο πρώτο πεφταστέρι
μαζί να μας βρει
μαζί να μας βρει.
Υπάρχουν ανθρώποι
που αλλάζουν πορείες
πολλές εμπειρίες
γεμάτη ζωή,
μα εγώ δεν μπόρεσα,
το μόνο ταξίδι
που βρήκα να αξίζει
καρδιά μου είσαι εσύ.
Η μόνη μου ευχή
μες στη ζωή
και τ’άλλο καλοκαίρι
μαζί να μας βρει
μαζί να μας βρει,
η μόνη μου ευχή
από τη ψυχή
στο πρώτο πεφταστέρι
μαζί να μας βρει
μαζί να μας βρει.
|
Thimósun to kalokeriátiko fengári
ke éna tragudi s’ éna drómo ta ksimerómata
Ipárchun anthrópi
pu allázun anthrópus,
allázun agápes
allázun nisí
egó den bóresa,
chaménos o kópos
o mónos mu tópos
gia ména ise esí.
I móni mu efchí
mes sti zoí
ke t’állo kalokeri
mazí na mas vri
mazí na mas vri,
i móni mu efchí
apó ti psichí
sto próto peftastéri
mazí na mas vri
mazí na mas vri.
Ipárchun anthrópi
pu allázun pories
pollés ebiríes
gemáti zoí,
ma egó den bóresa,
to móno taksídi
pu vríka na aksízi
kardiá mu ise esí.
I móni mu efchí
mes sti zoí
ke t’állo kalokeri
mazí na mas vri
mazí na mas vri,
i móni mu efchí
apó ti psichí
sto próto peftastéri
mazí na mas vri
mazí na mas vri.
|