Σκλάβα του πόνου μου κατάντησα για σένα
γιατί σ’ αγάπησα, σε πόνεσα πολύ
κι από το αίμα μου σε πότισα αγάπη
μα εσύ για αντάλλαγμα μου έδωσες φαρμάκι.
Και τι δεν έκανα για να σ’ ευχαριστήσω
και την καρδιά σου την σκληρή να συγκινήσω,
πόσο δεν έκλαψα θυσία έχω γίνει
μα εσύ με πέταξες και μ’ άφησες συντρίμμι.
Πόσο σ’ αγάπησα και πόνεσα για σένα,
μα εσύ δεν είχες μες στα στήθια σου καρδιά.
Ποτέ δεν έδωσες σε μένα σημασία
κι ούτε μου έδειξες αγάπη και λατρεία.
Και τι δεν έκανα για να σ’ ευχαριστήσω
και την καρδιά σου την σκληρή να συγκινήσω,
πόσο δεν έκλαψα θυσία έχω γίνει
μα εσύ με πέταξες και μ’ άφησες συντρίμμι.
|
Skláva tu pónu mu katántisa gia séna
giatí s’ agápisa, se pónesa polí
ki apó to ema mu se pótisa agápi
ma esí gia antállagma mu édoses farmáki.
Ke ti den ékana gia na s’ efcharistíso
ke tin kardiá su tin sklirí na sigkiníso,
póso den éklapsa thisía écho gini
ma esí me pétakses ke m’ áfises sintrímmi.
Póso s’ agápisa ke pónesa gia séna,
ma esí den iches mes sta stíthia su kardiá.
Poté den édoses se ména simasía
ki ute mu édikses agápi ke latria.
Ke ti den ékana gia na s’ efcharistíso
ke tin kardiá su tin sklirí na sigkiníso,
póso den éklapsa thisía écho gini
ma esí me pétakses ke m’ áfises sintrímmi.
|