Μικρούλης μ’ άρεσε να πετώ
να παίζω και να κάνω τρέλες
κρυφτούλι, πετροπόλεμο
κλέφτες κι αστυνόμους
κι αργότερα κλαμπάκια
ροκ εν ρολ και στους δρόμους
Τώρα πια μεγάλωσα
σοβάρεψα
χτυπάω καρτέλες,
κουμπώνω κονσέρβες
Φτάνει πια οι τρέλες
φόρεσα μασέλες
Κάλλιο μιας ώρας…
Ποιος είσαι, που πας, τι θέλεις;
Απάντησέ μου και μη γελάς
Κι αν αμφιβάλλεις, άλλαξε διάσταση
εξαφανίσου
Μην περιμένεις το Μάννα
πέτρες από παντού
συν Αθηνά και χείρα κίνει
Πρόσεχε θα σε πατήσουν
Μη χάνεσαι στο δρόμο και θυμήσου
Κάλλιο μιας ώρας…
Δέντρο, βουνό, τιμή και ζόρι
Πάθος, παλάντζα, ντροπή
Νυν μηχανή και πρώην
Φυλάξου!
|
Mikrulis m’ árese na petó
na pezo ke na káno tréles
kriftuli, petropólemo
kléftes ki astinómus
ki argótera klabákia
rok en rol ke stus drómus
Tóra pia megálosa
sovárepsa
chtipáo kartéles,
kubóno konsérves
Ftáni pia i tréles
fóresa maséles
Kállio mias óras…
Pios ise, pu pas, ti thélis;
Apántisé mu ke mi gelás
Ki an amfivállis, állakse diástasi
eksafanísu
Min periménis to Mánna
pétres apó pantu
sin Athiná ke chira kíni
Próseche tha se patísun
Mi chánese sto drómo ke thimísu
Kállio mias óras…
Déntro, vunó, timí ke zóri
Páthos, palántza, ntropí
Nin michaní ke próin
Filáksu!
|