Μέσα σε μάτια υγρά χώρεσαν τόσα ποτάμια
Τόσα ποτάμια καημοί και οι στεναγμοί πυροφάνια
Να βρει το δρόμο ο καημός να βγει σε άγονη ξέρα
Κι όλες οι στάχτες της γης να γίνουν πουλί στον αέρα
Κάνε ένα βήμα πάνω απ’ το κύμα
Βγάλε φτερά να πετάς
Κλείσε τα μάτια κι απ’ τα κομμάτια
Θα γεννηθούμε ξανά
Μέσα σε πόνο βαθύ κρύφτηκαν όλες οι μπόρες
Να γιατρευτούν οι πληγές να σβήσουν όλες οι φλόγες
Τα χέρια ν’ ανοίξουν ξανά τα χέρια να γίνουν λιμάνια
Κι όλα τα «αχ» του ντουνιά να γίνουν πανιά στα καράβια
|
Mésa se mátia igrá chóresan tósa potámia
Tósa potámia kaimi ke i stenagmi pirofánia
Na vri to drómo o kaimós na vgi se ágoni kséra
Ki óles i stáchtes tis gis na ginun pulí ston aéra
Káne éna víma páno ap’ to kíma
Ogále fterá na petás
Klise ta mátia ki ap’ ta kommátia
Tha gennithume ksaná
Mésa se póno vathí kríftikan óles i bóres
Na giatreftun i pligés na svísun óles i flóges
Ta chéria n’ aniksun ksaná ta chéria na ginun limánia
Ki óla ta «ach» tu ntuniá na ginun paniá sta karávia
|