Πάλι δε βγαίνει η φωνή
και μες στα φώτα περισσεύω
νιώθω καλά μες στη σιωπή
στην ευτυχία κινδυνεύω.
Βλέπω μονάχα μια πλευρά
κι αυτή μου κόβει τον αέρα
πες μου πώς φτάνουν στη χαρά
πώς πάνε από ‘δώ πιο πέρα.
Κάνε με πάλι να μπορώ
δείξε μου πάλι πώς να θέλω
μη μου μαθαίνεις το σωστό
θέλω να θέλω, όχι να ξέρω.
Έζησα μόνο μια εκδοχή
κι όλα μισά τα έχω μάθει
αξίζω άλλη μια αρχή
αξίζω πάλι τα ίδια λάθη.
|
Páli de vgeni i foní
ke mes sta fóta perissevo
niótho kalá mes sti siopí
stin eftichía kindinevo.
Olépo monácha mia plevrá
ki aftí mu kóvi ton aéra
pes mu pós ftánun sti chará
pós páne apó ‘dó pio péra.
Káne me páli na boró
dikse mu páli pós na thélo
mi mu mathenis to sostó
thélo na thélo, óchi na kséro.
Έzisa móno mia ekdochí
ki óla misá ta écho máthi
aksízo álli mia archí
aksízo páli ta ídia láthi.
|