Κάποτε πήγα στην Αμέρικα,
πλούσιος, μάτια μου, να γίνω,
άνθρωπος ήμουν και βαρέθηκα
στο μεροκάματο να σβήνω.
Σ’ ένα παλιό μοτέλ καθόμουνα,
μ’ άλλους εφτά μαζί κοιμόμουνα
κι όλο το σπίτι μου θυμόμουνα
της μάνας το γλυκό καφέ.
Μα, άνθρωπος ήμουν και βαρέθηκα
κι είπα “αντίο” στην Αμέρικα
και στον Περαία όταν βρέθηκα,
το χώμα φίλαγα, το χώμα φίλαγα,
το χώμα έσκυβα και φίλαγα,
το χώμα φίλαγα, το χώμα φίλαγα,
το χώμα έσκυβα και φίλαγα.
Κάποτε πήγα στην Αμέρικα,
λεφτά να βγάλω, να προκόψω,
ήμουν παιδάκι κι ονειρεύτηκα,
από τη φτώχεια να ξεκόψω.
Μ’ ένα δολάριο την επέρναγα,
μόνος, τις Κυριακές, τριγύρναγα
κι όλο φοβόμουν πως θα γέρναγα
και δε θα γύριζα ποτέ.
Μα, άνθρωπος ήμουν και βαρέθηκα
κι είπα “αντίο” στην Αμέρικα
και στον Περαία όταν βρέθηκα,
το χώμα φίλαγα, το χώμα φίλαγα,
το χώμα έσκυβα και φίλαγα,
το χώμα φίλαγα, το χώμα φίλαγα,
το χώμα έσκυβα και φίλαγα.
|
Kápote píga stin Amérika,
plusios, mátia mu, na gino,
ánthropos ímun ke varéthika
sto merokámato na svíno.
S’ éna palió motél kathómuna,
m’ állus eftá mazí kimómuna
ki ólo to spíti mu thimómuna
tis mánas to glikó kafé.
Ma, ánthropos ímun ke varéthika
ki ipa “antío” stin Amérika
ke ston Perea ótan vréthika,
to chóma fílaga, to chóma fílaga,
to chóma éskiva ke fílaga,
to chóma fílaga, to chóma fílaga,
to chóma éskiva ke fílaga.
Kápote píga stin Amérika,
leftá na vgálo, na prokópso,
ímun pedáki ki onireftika,
apó ti ftóchia na ksekópso.
M’ éna dolário tin epérnaga,
mónos, tis Kiriakés, trigirnaga
ki ólo fovómun pos tha gérnaga
ke de tha giriza poté.
Ma, ánthropos ímun ke varéthika
ki ipa “antío” stin Amérika
ke ston Perea ótan vréthika,
to chóma fílaga, to chóma fílaga,
to chóma éskiva ke fílaga,
to chóma fílaga, to chóma fílaga,
to chóma éskiva ke fílaga.
|