Πάντα οι δυο μας ίσκιοι
ήταν μια σκιά
και στο ίδιο σπίτι
πάντα η χαρά.
Κι ήρθαν περιστάσεις
που δεν τις μπορείς
και οι δυο μας ίσκιοι
ξάφνου ‘γίναν τρεις.
Κάψτε το σπίτι
που ήταν συμφορά
κι οι δυο μας ίσκιοι
ζούσαν μια φορά.
Κάψτε το σπίτι
μαζί και τις σκιές
που ‘γίναν δίχτυ
για τις δυο ψυχές.
Πάντα οι δυο μας ίσκιοι
ήταν μια μορφή
σαν φωτογραφία
με καταστροφή.
Κι ήρθαν καταιγίδες
που τις κουβαλάς
κι ούτε που με είδες
κι ούτε μου μιλάς.
Κάψτε το σπίτι
που ήταν συμφορά
κι οι δυο μας ίσκιοι
ζούσαν μια φορά.
Κάψτε το σπίτι
μαζί και τις σκιές
που ‘γίναν δίχτυ
για τις δυο ψυχές.
|
Pánta i dio mas ískii
ítan mia skiá
ke sto ídio spíti
pánta i chará.
Ki írthan peristásis
pu den tis boris
ke i dio mas ískii
ksáfnu ‘ginan tris.
Kápste to spíti
pu ítan simforá
ki i dio mas ískii
zusan mia forá.
Kápste to spíti
mazí ke tis skiés
pu ‘ginan díchti
gia tis dio psichés.
Pánta i dio mas ískii
ítan mia morfí
san fotografía
me katastrofí.
Ki írthan kategides
pu tis kuvalás
ki ute pu me ides
ki ute mu milás.
Kápste to spíti
pu ítan simforá
ki i dio mas ískii
zusan mia forá.
Kápste to spíti
mazí ke tis skiés
pu ‘ginan díchti
gia tis dio psichés.
|