|
Σπρώχνω αργά το καροτσάκι
και χτυπώ το καμπανάκι
ύφασμα για κάθε πράμα
τι πανσές, τι ματζουράνα.
Το πουλάω με τραγούδια
και φωνάζω
καστανόχωμα για τα λουλούδια.
Κατεβαίνουν κοριτσάκια
παίρνουν γλάστρες και γλαστράκια
τ’ άνθη τους να δυναμώσουν,
να μυρίσουν, να φουντώσουν.
Τους το δίνω με τραγούδια
και φωνάζω
καστανόχωμα για τα λουλούδια.
Μια γριά πεισματωμένη
για το ύφασμα επιμένει
μα της λέω για στημόνι
ότι σπέρνεις δεν φυτρώνει.
Κόβω ρόδα με τραγούδια
και φωνάζω
καστανόχωμα για τα λουλούδια.
Το πουλάω με τραγούδια
και φωνάζω
καστανόχωμα για τα λουλούδια.
|
Spróchno argá to karotsáki
ke chtipó to kabanáki
ífasma gia káthe práma
ti pansés, ti matzurána.
To puláo me tragudia
ke fonázo
kastanóchoma gia ta luludia.
Katevenun koritsákia
pernun glástres ke glastrákia
t’ ánthi tus na dinamósun,
na mirísun, na funtósun.
Tus to díno me tragudia
ke fonázo
kastanóchoma gia ta luludia.
Mia griá pismatoméni
gia to ífasma epiméni
ma tis léo gia stimóni
óti spérnis den fitróni.
Kóvo róda me tragudia
ke fonázo
kastanóchoma gia ta luludia.
To puláo me tragudia
ke fonázo
kastanóchoma gia ta luludia.
|
