Αν έχω χάσει τη ζωή, το χρόνο, όλα,
όλα όσα έριξα σαν δαχτυλίδι στο νερό,
αν έχω χάσει τη φωνή μες στ’ αγριόχορτα,
μου απομένει η λέξη.
Αν έχω υποφέρει για τη δίψα, την πείνα, κι όλα
όσα ήταν δικά μου και κατάντησα ένα τίποτα,
αν έχω θερίσει τις σκιές στα σιωπηλά,
μου απομένει η λέξη.
Αν άνοιξα τα χείλη για να δω το πρόσωπο
το τρομερό και το καθάριο της πατρίδας μου,
αν άνοιξα τα χείλη μέχρι να τα σκίσω,
μου απομένει η λέξη.
|
An écho chási ti zoí, to chróno, óla,
óla ósa ériksa san dachtilídi sto neró,
an écho chási ti foní mes st’ agrióchorta,
mu apoméni i léksi.
An écho ipoféri gia ti dípsa, tin pina, ki óla
ósa ítan diká mu ke katántisa éna típota,
an écho therísi tis skiés sta siopilá,
mu apoméni i léksi.
An ániksa ta chili gia na do to prósopo
to tromeró ke to kathário tis patrídas mu,
an ániksa ta chili méchri na ta skíso,
mu apoméni i léksi.
|