|
Στην Κόρινθο με κάλεσε η πατρίδα πήγα
Και ήμουνα κι επάνω στα ντουζένια μου
Και μου ’ρθε ξαφνικό
Και είδα τα χαΐρια και του θείου Πέλο πήδα
Που μου ’λεγε θα το τακτοποιήσω
Έχω δόντι Στρατηγό
Μα ούτε δόντι, ούτε μέσο να ’χα
Και με πέρασαν και για μαλάκα
Κι έψαχνα τον κολλητό
Και με πήραν στο ψητό
Και με κούρεψαν γουλί στο τάκα τάκα
«Πιοιός είσι εσύ και πώς συ λεν»
μ’ έκαναν ράκος
«Ιδώ πιδί μ’ είνι στρατός διν είν’ χουράφ’
ιδώ θα μάθεις πάν’ απ’ ούλα
πόσα απίδια βάζει ου σάκους
κι ούσα ξέρεις πάνου απ’ ούλα πάνε στράφ’»
Ε, και με στείλαν στον γιατρό να μ’ εξετάσει
«Να ιδώ τα δόντια σ’ να συ δω κι από κάτ’»
στο τέλος μου ‘πε «θα συ βάλου γιώτα ένα, είσι ιντάξ’
μοναχά η αμυγδαλή σ’ έχει κάτ’»
Αχ, αχ, αχ, αχ,
Μα δε μου μπαίνει η σκελέα
Και με κόβει, θα κλατάρω
Κι η αρβύλα είναι στενή θα πάθω κράμπα
Κι αν ήξερα ένα όργανο, θα μ’έβαζαν στην μπάντα
Και θα γλίτωνα την λάντζα
Μα δεν ήξερα την τύφλα μου
Αχ, αχ, αχ, αχ,
Το πρώτο βράδυ μου ‘ρθε σαν αποπληξία
Κι η κουβέρτα είχε ψείρα
Μ’ έπιασε αναφυλαξία
Κι είπα τώρα θα
Γνωρίσω του
Σπαθιού την τρομερή
Κι έβαλα πείσμα να την βγάλω καθαρή
Στον λόχο μου ήταν ένας δεκανέας
Κάθι κάρα
Που μ’ έβαλε στο μάτι και μου έκανε
Αβίωτο το βίο μου παιδιά
«Εσείς οι Αθηναίοι, μου ’πε, είστε
κώλο φάρα»
Κι αρχίζει τα καψόνια κι αναστέναξα
Και έπαθα ζημιά
«Εν δυού κάτου κι αλλαγιή στραβάδ’
εμπρούς μαρς, μιταβουλή τρουχάδ’
αμ θα στα κόψου τα φτερά
θα συ βγάλου αναφουρά
για να μάθεις τη σημαίν’ Λιανουκλάδ’»
Και ντούρου ντούρου στην καλλιόπη για φασίνα
Κι εφ’ όπλου λόγχη στο σκατό και φυλακή
Κι άιντε πάλι στα καζάνια
Κι αγγαρεία στην κουζίνα
Για εκπαίδευση μου λένε βασική
Ε, και του κόπηκε ο βήχας ένα βράδυ
Που είχα βγει όλως τυχαίως προς νερού
Γιατί τον είδα φάτσα φόρα
Με λοχία στο σκοτάδι
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού
Αχ, αχ, αχ, αχ,
Γιατί είμαι στο στρατό θέλεις δε θες
Άσε που θες
Μπαίνεις στο κόλπο
Και μαθαίνεις όλες τις βρωμοδουλειές
Και την γνωρίζεις την
Καφρίλα του
Σπαθιού την τρομερή
Φτάνει να ξέρεις να την βγάλεις καθαρή!
|
Stin Kórintho me kálese i patrída píga
Ke ímuna ki epáno sta ntuzénia mu
Ke mu ’rthe ksafnikó
Ke ida ta chaΐria ke tu thiu Pélo pída
Pu mu ’lege tha to taktopiíso
Έcho dónti Stratigó
Ma ute dónti, ute méso na ’cha
Ke me pérasan ke gia maláka
Ki épsachna ton kollitó
Ke me píran sto psitó
Ke me kurepsan gulí sto táka táka
«Piiós isi esí ke pós si len»
m’ ékanan rákos
«Idó pidí m’ ini stratós din in’ churáf’
idó tha máthis pán’ ap’ ula
pósa apídia vázi u sákus
ki usa kséris pánu ap’ ula páne stráf’»
E, ke me stilan ston giatró na m’ eksetási
«Na idó ta dóntia s’ na si do ki apó kát’»
sto télos mu ‘pe «tha si válu gióta éna, isi intáks’
monachá i amigdalí s’ échi kát’»
Ach, ach, ach, ach,
Ma de mu beni i skeléa
Ke me kóvi, tha klatáro
Ki i arvíla ine stení tha pátho krába
Ki an íksera éna órgano, tha m’évazan stin bánta
Ke tha glítona tin lántza
Ma den íksera tin tífla mu
Ach, ach, ach, ach,
To próto vrádi mu ‘rthe san apopliksía
Ki i kuvérta iche psira
M’ épiase anafilaksía
Ki ipa tóra tha
Gnoríso tu
Spathiu tin tromerí
Ki évala pisma na tin vgálo katharí
Ston lócho mu ítan énas dekanéas
Káthi kára
Pu m’ évale sto máti ke mu ékane
Avíoto to vío mu pediá
«Esis i Athinei, mu ’pe, iste
kólo fára»
Ki archízi ta kapsónia ki anasténaksa
Ke épatha zimiá
«En diu kátu ki allagií stravád’
ebrus mars, mitavulí truchád’
am tha sta kópsu ta fterá
tha si vgálu anafurá
gia na máthis ti simen’ Lianuklád’»
Ke nturu nturu stin kalliópi gia fasína
Ki ef’ óplu lógchi sto skató ke filakí
Ki áinte páli sta kazánia
Ki angaria stin kuzína
Gia ekpedefsi mu léne vasikí
E, ke tu kópike o víchas éna vrádi
Pu icha vgi ólos ticheos pros neru
Giatí ton ida fátsa fóra
Me lochía sto skotádi
allá ríse imás apó tu poniru
Ach, ach, ach, ach,
Giatí ime sto strató thélis de thes
Άse pu thes
Benis sto kólpo
Ke mathenis óles tis vromoduliés
Ke tin gnorízis tin
Kafríla tu
Spathiu tin tromerí
Ftáni na kséris na tin vgális katharí!
|
