|
Πόσα χρόνια δίσεκτα μέσα σε μιαν ώρα
βάσταξες αδάκρυτη, μάνα Παναγιά.
Πόσα βόλια σπείρανε, γιε μου, σε μιαν ώρα
και σε μαρμαρώσανε στην ξερολιθιά.
Μέσα στα ερείπια στέκει σαν αηδόνα
το καταμεσήμερο και θρηνολογεί.
Κάλεσε το Χάροντα σε κρυφό αγώνα
πες και στη Χαρόντισσα να σε λυπηθεί.
Κάποια ξημερώματα σε μακρύ τραπέζι
θα ‘ρθουν να καθίσουνε μάνες και παιδιά.
Μέρα αναστάσιμη κι ο λαός θα παίζει
τα πολλά τραγούδια του για τη λευτεριά.
|
Pósa chrónia dísekta mésa se mian óra
vástakses adákriti, mána Panagiá.
Pósa vólia spirane, gie mu, se mian óra
ke se marmarósane stin kserolithiá.
Mésa sta eripia stéki san aidóna
to katamesímero ke thrinologi.
Kálese to Cháronta se krifó agóna
pes ke sti Charóntissa na se lipithi.
Kápia ksimerómata se makrí trapézi
tha ‘rthun na kathísune mánes ke pediá.
Méra anastásimi ki o laós tha pezi
ta pollá tragudia tu gia ti lefteriá.
|
