|
Δεν είμαι αετός απάνω στα βουνά
ούτε αστροναύτης έγινα όπως ήθελα παλιά
Αν και πολύ θα το ‘θελα για μια μόνο στιγμή
να ξαναβρώ αυτά που άφησα εκεί
τις παιδικές σελίδες μου, τις αφελείς ελπίδες μου
Δεν είμαι αυτός που θα ‘θελες να βρεις
καθαρματένιος πρίγκιπας σου πέφτω κι ατελής
κι αν φοβηθείς τα πάθη μου, θα μάθεις απ’ τα λάθη μου
Δεν είμαι στο δράμα σου ο από μηχανής θεός
μα από σένα κοινότερος ακόμα πιο θνητός
Από μικρό μου έμαθαν πως να αγαπώ
αυτό που δεν υπήρξα και δεν ήμουνα εγώ
και έγινε παγίδα μου η ψεύτικη αλήθεια μου
Γι’ αυτό λοιπόν κατάλαβε και κοίταξε να δεις
εγώ δεν είμαι ψεύτης στη καρδιά σου ο πειρατής
θέλω μονάχα να ‘μαι δω, στην αγκαλιά σου να χαθώ
να, να, να, να, να, να, νααα, αααααα, αα
|
Den ime aetós apáno sta vuná
ute astronaftis égina ópos íthela paliá
An ke polí tha to ‘thela gia mia móno stigmí
na ksanavró aftá pu áfisa eki
tis pedikés selídes mu, tis afelis elpídes mu
Den ime aftós pu tha ‘theles na vris
katharmaténios prígkipas su péfto ki atelís
ki an fovithis ta páthi mu, tha máthis ap’ ta láthi mu
Den ime sto dráma su o apó michanís theós
ma apó séna kinóteros akóma pio thnitós
Apó mikró mu émathan pos na agapó
aftó pu den ipírksa ke den ímuna egó
ke égine pagida mu i pseftiki alíthia mu
Gi’ aftó lipón katálave ke kitakse na dis
egó den ime pseftis sti kardiá su o piratís
thélo monácha na ‘me do, stin agkaliá su na chathó
na, na, na, na, na, na, naaa, aaaaaa, aa
|
