|
Κάθε φορά που τραγουδάω ο νους μου γλάρος που πετά
παίρνει τους ήχους και τα λόγια
πάνω στα άσπρα του φτερά
κι όπως πετάει με ταξιδεύει πάνω σε θάλασσα πλατιά
φυσά Βοριάς κι ανοίγουν όλα
καρδιά μου τ’ άσπρα σου πανιά
Εκεί που σμίγουν οι φωνές ανθρώπων και αγγέλων
το πρώτο ξύπνημα της γης κι ο ήλιος ο ανατέλων
Μες της ψυχής τη φυλακή μου
που όπως λεν είν’ το κορμί
έχω δυο μάτια μέρα νύχτα κι ένα παράθυρο ζωή
Θέλω να βγω και να πετάξω
μ’ ένα τραγούδι που θα πω
να γίνει γλάρος κι η ψυχή μου
και ν’ ανοιχτώ στον ουρανό
|
Káthe forá pu tragudáo o nus mu gláros pu petá
perni tus íchus ke ta lógia
páno sta áspra tu fterá
ki ópos petái me taksidevi páno se thálassa platiá
fisá Ooriás ki anigun óla
kardiá mu t’ áspra su paniá
Eki pu smígun i fonés anthrópon ke angélon
to próto ksípnima tis gis ki o ílios o anatélon
Mes tis psichís ti filakí mu
pu ópos len in’ to kormí
écho dio mátia méra níchta ki éna paráthiro zoí
Thélo na vgo ke na petákso
m’ éna tragudi pu tha po
na gini gláros ki i psichí mu
ke n’ anichtó ston uranó
|
