Μπαίνει χειμώνας άστατος
κι ο κόσμος είναι ανάστατος
και το μυαλό μου έχει ζαλάδα,
που ‘σαι πατρίδα που ‘σαι Ελλάδα.
Οι θάλασσες μας ζωνουνε
βαπόρια μας κυκλώνουνε
και το μυαλό μου πιάνει και κλαίει
κάτι έχει γίνει πάλι μου λέει.
Κάτι έχει γίνει,
κάτι έχει γίνει
κόλπο στο κόλπο
και ποιος το σβήνει.
Μπαίνει χειμώνας πάγωσα
όσα κι αν είχα τα ‘δωσα
με το μυαλό μου κάνω βαρκάδα
γεια σου πατρίδα, γεια σου Ελλάδα.
Οι θάλασσες μας ζωνουνε
τα κύματα μαλώνουνε
με το μυαλό μου τάζω λαμπάδες
βοήθα Αϊ Νικόλα τους δυο φυγάδες.
Κάτι έχει γίνει,
κάτι έχει γίνει
κόλπο στο κόλπο
και ποιος το σβήνει.
|
Beni chimónas ástatos
ki o kósmos ine anástatos
ke to mialó mu échi zaláda,
pu ‘se patrída pu ‘se Elláda.
I thálasses mas zonune
vapória mas kiklónune
ke to mialó mu piáni ke klei
káti échi gini páli mu léi.
Káti échi gini,
káti échi gini
kólpo sto kólpo
ke pios to svíni.
Beni chimónas págosa
ósa ki an icha ta ‘dosa
me to mialó mu káno varkáda
gia su patrída, gia su Elláda.
I thálasses mas zonune
ta kímata malónune
me to mialó mu tázo labádes
voítha Ai Nikóla tus dio figádes.
Káti échi gini,
káti échi gini
kólpo sto kólpo
ke pios to svíni.
|